Μου έμειναν δύο σεντόνια
ένα κύπελο, πιρούνι και κουτάλι
ένας υπνόσακος παλιός.
Τριάντα χρόνια θητεία ως τώρα
τίποτε άλλο δεν κράτησα από δάκρυα.
Τρίτη 1 Απριλίου 2025
Κυριακή 30 Μαρτίου 2025
Εκτός σχεδίου
Ζούμε εκτός σχεδίου
με παπούτσια λερωμένα
φθαρμένα στο πάνω μέρος
με ρούχα ιδρωμένα
δε χρειάζεται ομπρέλα η ψυχή μας
μόνη ανεβαίνει στον ήλιο
και κατεβαίνει
μόνη μετράει τις εικόνες πίσω απ’ τις λέξεις
και μόνη πλουτίζει στη φτώχια των ημερών.
Ζούμε εκτός σχεδίου
έχουμε τα χέρια ψηλά σηκωμένα
μόνο για ν’ αγγίξουν εκείνα τον ήλιο
να λιγοστέψουν την απόσταση με το φως
να συγκρατήσουν την αίσθηση
από το πέρασμα του αγέρα
να μετρήσουν τις αποστάσεις
μεταξύ των ανθρώπων
να μετρήσουν τις ζωές μας.
Ζούμε εκτός σχεδίου
ενός κόσμου παράνομου.
με παπούτσια λερωμένα
φθαρμένα στο πάνω μέρος
με ρούχα ιδρωμένα
δε χρειάζεται ομπρέλα η ψυχή μας
μόνη ανεβαίνει στον ήλιο
και κατεβαίνει
μόνη μετράει τις εικόνες πίσω απ’ τις λέξεις
και μόνη πλουτίζει στη φτώχια των ημερών.
Ζούμε εκτός σχεδίου
έχουμε τα χέρια ψηλά σηκωμένα
μόνο για ν’ αγγίξουν εκείνα τον ήλιο
να λιγοστέψουν την απόσταση με το φως
να συγκρατήσουν την αίσθηση
από το πέρασμα του αγέρα
να μετρήσουν τις αποστάσεις
μεταξύ των ανθρώπων
να μετρήσουν τις ζωές μας.
Ζούμε εκτός σχεδίου
ενός κόσμου παράνομου.
Τρίτη 18 Μαρτίου 2025
Η προσμονή της Άνοιξης
Την προσμέναμε την Άνοιξη
μα ράγισε πριν το ξημέρωμα
τώρα, άνθη κερασιάς πεσμένα
και φύλλα νιόβγαλτα
μας περιμένουν
στη στροφή του δρόμου
και μια μεγάλη, πέτρινη
ανυπέρβλητη σιωπή
στην καρδιά της νύχτας.
μα ράγισε πριν το ξημέρωμα
τώρα, άνθη κερασιάς πεσμένα
και φύλλα νιόβγαλτα
μας περιμένουν
στη στροφή του δρόμου
και μια μεγάλη, πέτρινη
ανυπέρβλητη σιωπή
στην καρδιά της νύχτας.
Σάββατο 8 Μαρτίου 2025
Λυπημένοι Άνθρωποι
Καθημερινά συναντούμε λυπημένους ανθρώπους
κρυμμένους πίσω απ’ ένα χαμόγελο
απ’ ένα μικρό χωρατό
η ζωή τους ολάκερη διαβάζεται μέσα στα μάτια τους.
Σα διψάσεις, κανένα νερό δε θα μερέψει την ανάγκη σου
παρά μόνο το δάκρυ τους.
κρυμμένους πίσω απ’ ένα χαμόγελο
απ’ ένα μικρό χωρατό
η ζωή τους ολάκερη διαβάζεται μέσα στα μάτια τους.
Σα διψάσεις, κανένα νερό δε θα μερέψει την ανάγκη σου
παρά μόνο το δάκρυ τους.
Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2025
Κάθε πρωί
“Ντύνομαι” κάθε πρωί, ένα γραφείο γωνιακό
κοιμίζω την κούραση μου στις λέξεις
επαναλαμβανόμενες εκείνες με κοιτάζουν
κι ούτε που φαντάζονται οι περαστικοί
πόσο βαθιά τρυπάει το βλέμμα τους.
κοιμίζω την κούραση μου στις λέξεις
επαναλαμβανόμενες εκείνες με κοιτάζουν
κι ούτε που φαντάζονται οι περαστικοί
πόσο βαθιά τρυπάει το βλέμμα τους.
Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2025
Η πίσω πλευρά του καθρέφτη
Ένα πρόσωπο άλλο να μας περιμένει
στην πίσω πλευρά του καθρέφτη
μας κοιτάζει στα μάτια
κοιτάζει το χρόνο τους να φεύγει
τον ουρανό να στέκει παγωμένος
πάνω απ’ τη ψυχή μας
σμίγουμε με το άγνωστο τις νύχτες
ανοίγουμε τις πόρτες της σιωπής
μπαίνει η βροχή
ριζώνει στα μάτια
μουσκεύει τον ίσιο της ζωής μας
κι η πίσω πλευρά του καθρέφτη
αθέατη στο χτύπο του ρολογιού
παραμονεύει το καθρέφτισμά μας.
στην πίσω πλευρά του καθρέφτη
μας κοιτάζει στα μάτια
κοιτάζει το χρόνο τους να φεύγει
τον ουρανό να στέκει παγωμένος
πάνω απ’ τη ψυχή μας
σμίγουμε με το άγνωστο τις νύχτες
ανοίγουμε τις πόρτες της σιωπής
μπαίνει η βροχή
ριζώνει στα μάτια
μουσκεύει τον ίσιο της ζωής μας
κι η πίσω πλευρά του καθρέφτη
αθέατη στο χτύπο του ρολογιού
παραμονεύει το καθρέφτισμά μας.
Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2025
Τελειότητα
Δεν αγγίξαμε ποτέ την τελειότητα
δεν το επιδιώξαμε άλλωστε
κρατιόμαστε από το χέρι και προχωράμε
από τον ήλιο
επιλέγουμε μια θέση στο σήμερα να ζήσουμε.
δεν το επιδιώξαμε άλλωστε
κρατιόμαστε από το χέρι και προχωράμε
από τον ήλιο
επιλέγουμε μια θέση στο σήμερα να ζήσουμε.
Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2024
Αναμέτρηση
Αναμετριόμαστε με το χρόνο
ένα δάκρυ μουσκεύει τις αναβολές μας
επιστρέφουμε στα παλιά μας γραπτά
η απουσία μας μέσα απ’ τις λέξεις
η μορφή της σιωπής μας
η σιωπή της λησμονιάς μας.
ένα δάκρυ μουσκεύει τις αναβολές μας
επιστρέφουμε στα παλιά μας γραπτά
η απουσία μας μέσα απ’ τις λέξεις
η μορφή της σιωπής μας
η σιωπή της λησμονιάς μας.
Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου 2024
Ο θόρυβος της απουσίας
Σωπαίνουμε μέσα απ’ τις λέξεις μας
με άρθρα τυφλά προσφωνούμε
ανθρώπους που έγιναν άγνωστοι.
Πυροβολούμε τα ψηλά μας τείχη
την ώρα που όλοι έχουν πιά χαθεί.
Μας κυκλώνει ο χρόνος
αφήνει λειψά τα ποτήρια από νερό
αστείρευτη τη δίψα στα χείλη.
Και τ’ απόβραδο ζεστό
κατηφορίζει με ταχύτητα τη Λιοσίων.
Αύριο
θα θυμάσαι μόνο το θόρυβο της απουσίας
μέσα στην πολύβουη νύχτα.
με άρθρα τυφλά προσφωνούμε
ανθρώπους που έγιναν άγνωστοι.
Πυροβολούμε τα ψηλά μας τείχη
την ώρα που όλοι έχουν πιά χαθεί.
Μας κυκλώνει ο χρόνος
αφήνει λειψά τα ποτήρια από νερό
αστείρευτη τη δίψα στα χείλη.
Και τ’ απόβραδο ζεστό
κατηφορίζει με ταχύτητα τη Λιοσίων.
Αύριο
θα θυμάσαι μόνο το θόρυβο της απουσίας
μέσα στην πολύβουη νύχτα.
Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2024
Νυχτερινή περίπολος
Ένα παλιό τρανζιστοράκι η συντροφιά μου
σε κείνη την παλιά σκοπιά
έρημη τώρα
δίχως «αλτ τι συ»
δίχως δάκρυα
μόνο εκείνη η εικόνα
του μικρού στρατιώτη
που κοίταζε με αγωνία την ώρα
και πέρασαν τα χρόνια
κρυμμένα στη σκόνη
της νυχτερινής περιπόλου.
σε κείνη την παλιά σκοπιά
έρημη τώρα
δίχως «αλτ τι συ»
δίχως δάκρυα
μόνο εκείνη η εικόνα
του μικρού στρατιώτη
που κοίταζε με αγωνία την ώρα
και πέρασαν τα χρόνια
κρυμμένα στη σκόνη
της νυχτερινής περιπόλου.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)