Τώρα
έχει ο ύπνος λιγοστέψει
τα μάτια παραδομένα
στο κόκκινο φως του θαλάμου
αρνούνται να κοιτάξουν τα χρόνια
το φθινόπωρο μέσα τους
κάλυψε κάθε ίχνος
με φύλλα και με βροχή.
Ζώντας στην απουσία
έμαθαν την κίνηση του ανέμου
πάνω στο σπασμένο ξάρτι
δεν πονούν τα μάτια
δεν κλαίνε
σεργιανίζουν μονάχα τις εικόνες τους
στα χρόνια που έφυγαν
ρυτιδώνοντας τις αναμνήσεις.
Πέμπτη 21 Μαρτίου 2024
Παρασκευή 8 Μαρτίου 2024
Έχουνε μνήμη τα σπίτια
Έχουνε μνήμη τα σπίτια
έτσι, κάθε που νυχτώνει
ξεπροβάλουν
οι κουρασμένες μορφές των κάδρων
και συνεχίζουν
εκείνο το παλιό παιγνίδι με τα χαρτιά
που άφησαν στη μέση
σκουπίζουν τον καφέ
που χύθηκε στο μάρμαρο της κουζίνας
καθώς ψήνονταν.
Έχουνε μνήμη τα σπίτια
ηχούν οι παλιές μας κουβέντες
τα βήματα στο ξύλινο πάτωμα
έχουν ακόμη
το περίγραμμα του προσώπου μας
στο νοτισμένο τζάμι.
Μόνο εκείνο το παλιό γραμμόφωνο
προσμένει στο σαλόνι
ένα χέρι να το γυρίσει.
έτσι, κάθε που νυχτώνει
ξεπροβάλουν
οι κουρασμένες μορφές των κάδρων
και συνεχίζουν
εκείνο το παλιό παιγνίδι με τα χαρτιά
που άφησαν στη μέση
σκουπίζουν τον καφέ
που χύθηκε στο μάρμαρο της κουζίνας
καθώς ψήνονταν.
Έχουνε μνήμη τα σπίτια
ηχούν οι παλιές μας κουβέντες
τα βήματα στο ξύλινο πάτωμα
έχουν ακόμη
το περίγραμμα του προσώπου μας
στο νοτισμένο τζάμι.
Μόνο εκείνο το παλιό γραμμόφωνο
προσμένει στο σαλόνι
ένα χέρι να το γυρίσει.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)