της Εμμέλεια

Σωπαίνουμε τώρα
καθώς πια δε μιλάς
δε ψελλίζεις πια το «Happy Birthday to You»
τρέχεις μονάχα
με τα καινούργια σου παπούτσια
ν’ αγγίξεις το ουράνιο τόξο
σε τόπους που μόνο οι άγγελοι φθάνουν.

Πίσω απ’ το φως του φεγγαριού
νοικιασμένο σπίτι η ζωή μας
δίχως φως πια στα σκοτεινά του δωμάτια
δίχως στολίδια στις μέρες που θα έρθουν.

Κοιτάμε τώρα πια το ηλιοβασίλεμα
μ’ άλλα μάτια
μακριά απ’ τα δικά σου
και δίχως το γέλιο σου.

Στο βάθος του δρόμου
σ’ ένα ταξίδι δίχως αποσκευές
δίχως όνειρα
θ’ αποχαιρετίσουμε τα φύλλα της ψυχής σου
που σκόρπισαν
και πίσω πιά δε γυρίζουν.

Βροχές του Νοέμβρη

Μένουμε γυμνοί στις βροχές του Νοέμβρη
απροετοίμαστοι πάντα
μετρούμε τις σταγόνες
μετρά η μέσα μας φωνή
τις σιωπές μας.

Κι ώρα μεσάνυχτα
- πάντα μεσάνυχτα -
αργοσαλεύουν σκέψεις
που σκούριασαν στο πέρασμα του χρόνου.
Με τα σπασμένα χέρια τους
χαράζουν στους τοίχους της ψυχής μας
όνειρα ύπνου μεσημβρινού
μικρές στεντόρειες κραυγές
που κρύβουν μέσα τους το όνομα μας.

Έχουμε κατά βάθος ξεχάσει την ύπαρξη μας
σε κάθε μας κίνηση
ο θόρυβος της λύπης
συνοδεύει τα βήματα μας.