Κάποτε, από τις ανοιχτές πόρτες των ψυχιατρείων
θα ξεχυθούν χιλιάδες λευκά περιστέρια
θα ερημώσουν οι θάλαμοι
θα σωπάσουν οι φωνές στους διαδρόμους
ένας ήλιος θα ξεπροβάλει στις ανθισμένες αυλές τους.
Μέχρι τότε
θα μένουν αφόρετα τα παπούτσια
έξω από κάθε σκέψη μαγική.
Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2021
Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2021
Αγέρας θερίζει τη ζωή μας
Αγέρας θερίζει τη ζωή μας
θερίζει τις λέξεις
παιδικά παιχνίδια παρασέρνει
ξεχασμένα στο κήπο
κ’ οι εικόνες απ’ τα σχολικά βιβλία
χορεύουν στις ανοιχτές τους σελίδες
έτοιμες να ταξιδέψουν
αποδημητικά κι εκείνες πουλιά…
θερίζει τις λέξεις
παιδικά παιχνίδια παρασέρνει
ξεχασμένα στο κήπο
κ’ οι εικόνες απ’ τα σχολικά βιβλία
χορεύουν στις ανοιχτές τους σελίδες
έτοιμες να ταξιδέψουν
αποδημητικά κι εκείνες πουλιά…
Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2021
Ο φάρος στ' ακροτήρι Ι
Κάστρο ανίκητο ο φόβος
κάθε νύχτα οχυρώνεται στα μάτια μου
και μελετάει τον κόσμο.
Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2021
Μας μετράει η νύχτα
Μας μετράει η νύχτα
τη μοναξιά μας μετράει
πατάει
πάνω στων παπουτσιών μας τα ίχνη
στην αχνάδα που αφήνουν τα πέλματα
στο πάτωμα του σπιτιού.
Οι διαδρομές μας
είναι τόσο λειψές κι αυτές.
Θα μιλήσουμε πάλι με τη νύχτα
για τις σκιές της
τις κρύες της γωνιές
τους δρόμους που ερημώνουν
και φοβάσαι να περάσεις.
Θα μιλήσουμε για τη ζωή
που σωπαίνει με τον καιρό
και καθώς κλείνουν τα θυρόφυλλα
παύει.
Μας μετράει η νύχτα
ολοένα μας μετράει
καταπίνοντας τις σιωπές
και τις κραυγές μας.
τη μοναξιά μας μετράει
πατάει
πάνω στων παπουτσιών μας τα ίχνη
στην αχνάδα που αφήνουν τα πέλματα
στο πάτωμα του σπιτιού.
Οι διαδρομές μας
είναι τόσο λειψές κι αυτές.
Θα μιλήσουμε πάλι με τη νύχτα
για τις σκιές της
τις κρύες της γωνιές
τους δρόμους που ερημώνουν
και φοβάσαι να περάσεις.
Θα μιλήσουμε για τη ζωή
που σωπαίνει με τον καιρό
και καθώς κλείνουν τα θυρόφυλλα
παύει.
Μας μετράει η νύχτα
ολοένα μας μετράει
καταπίνοντας τις σιωπές
και τις κραυγές μας.
Σάββατο 15 Μαΐου 2021
Δε μιλούμε
Τώρα
που δε μιλούμε πια
αφήνουμε τον χρόνο να σεργιανίσει μέσα μας
πίσω απ’ τους κουρασμένους καθρέφτες
τα επίσημα ρούχα μας
τα κλειδωμένα συρτάρια του γραφείου
και μόνο η ποίηση
με την παραφροσύνη της
μας συγκρατεί στο κατώφλι της λογικής μας.
που δε μιλούμε πια
αφήνουμε τον χρόνο να σεργιανίσει μέσα μας
πίσω απ’ τους κουρασμένους καθρέφτες
τα επίσημα ρούχα μας
τα κλειδωμένα συρτάρια του γραφείου
και μόνο η ποίηση
με την παραφροσύνη της
μας συγκρατεί στο κατώφλι της λογικής μας.
Οροπέδιο, τεύχος 22, Χειμώνας 2019
Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2021
Ο χειμώνας τούτος
Ο χειμώνας τούτος
μας φυλακίζει στους λεπτοδείκτες του
τραβά απότομα τα ζεστά σκεπάσματα
χτυπά τους τοίχους μ’ απόγνωση.
Τα βράδια, κάποιος τραγουδάει στη γειτονιά
κρύβει θάνατο η φωνή του
σχίζει στα δύο την ψυχή μου και τον χρόνο.
Τώρα, που μένουν κλειστά τα φώτα
ποια χαρά θα μας ξημερώσει
και ποια λύπη θα ξενυχτίσει τη σκέψη μας
σαν τους πεθαμένους;
μας φυλακίζει στους λεπτοδείκτες του
τραβά απότομα τα ζεστά σκεπάσματα
χτυπά τους τοίχους μ’ απόγνωση.
Τα βράδια, κάποιος τραγουδάει στη γειτονιά
κρύβει θάνατο η φωνή του
σχίζει στα δύο την ψυχή μου και τον χρόνο.
Τώρα, που μένουν κλειστά τα φώτα
ποια χαρά θα μας ξημερώσει
και ποια λύπη θα ξενυχτίσει τη σκέψη μας
σαν τους πεθαμένους;
Παρασκευή 1 Ιανουαρίου 2021
Χρονος
Στεκόμαστε γυμνοί απέναντι στον χρόνο
Δίχως στολίδια, δίχως λέξεις περιττές.
Η ψυχή μόνη
Κι απέναντι τα βράχια του χρόνου.
Άλλοτε γίνονται σκαλοπάτι
άλλοτε μαχαίρι και μας κόβουν.
01. 01. 2021
Δίχως στολίδια, δίχως λέξεις περιττές.
Η ψυχή μόνη
Κι απέναντι τα βράχια του χρόνου.
Άλλοτε γίνονται σκαλοπάτι
άλλοτε μαχαίρι και μας κόβουν.
01. 01. 2021
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)