Ζούμε εκτός σχεδίου
με παπούτσια λερωμένα
φθαρμένα στο πάνω μέρος
με ρούχα ιδρωμένα
δε χρειάζεται ομπρέλα η ψυχή μας
μόνη ανεβαίνει στον ήλιο
και κατεβαίνει
μόνη μετράει τις εικόνες πίσω απ’ τις λέξεις
και μόνη πλουτίζει στη φτώχια των ημερών.
Ζούμε εκτός σχεδίου
έχουμε τα χέρια ψηλά σηκωμένα
μόνο για ν’ αγγίξουν εκείνα τον ήλιο
να λιγοστέψουν την απόσταση με το φως
να συγκρατήσουν την αίσθηση
από το πέρασμα του αγέρα
να μετρήσουν τις αποστάσεις
μεταξύ των ανθρώπων
να μετρήσουν τις ζωές μας.
Ζούμε εκτός σχεδίου
ενός κόσμου παράνομου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου