Πες μου πως ακούγεται ο ήχος ενός πλοίου που φεύγει παίρνοντας μαζί του άνθρωπο αγαπημένο.
Πες μου πως είναι να ξυπνάς πλάι στην πηγή που έπλυνε το πρόσωπο του πριν φύγει.
Κι εσύ, που έμαθες να μιλάς με ποιήματα και παραβολές, τα λόγια φανέρωσε του ήλιου καθώς νυχτώνει και πια δεν μπορεί να κουρνιάζει σε κανένα προσκέφαλο, καρτερώντας πίσω απ’ τις γρίλιες του χρόνου να ξεχυθεί.
Πες μου πως είναι να ξυπνάς πλάι στην πηγή που έπλυνε το πρόσωπο του πριν φύγει.
Κι εσύ, που έμαθες να μιλάς με ποιήματα και παραβολές, τα λόγια φανέρωσε του ήλιου καθώς νυχτώνει και πια δεν μπορεί να κουρνιάζει σε κανένα προσκέφαλο, καρτερώντας πίσω απ’ τις γρίλιες του χρόνου να ξεχυθεί.
11 σχόλια:
Πονεμένος ακούγεται ο ήχος του πλοίου που φεύγει παίρνοντας για πάντα μακριά σου το αγαπημένο πρόσωπο. Τον έχω ακούσει αρκετές φορές καθώς το πλοίο της ζωής πήρε αγαπημένα πρόσωπα χωρίς ελπίδα επιστροφής.
Και το πιο θλιβερό είναι να μην προλάβεις να τα αποχαιρετήσεις πριν φύγουν για πάντα από κοντά σου.
Είναι εξαιρετικό χάρισμα να μπορείς να εκφράζεις με ποιήματα και παραβολές τα λόγια του ήλιου που κρύβεις μέσα σου.
Δεν ξερω αν χωρανε οσα νιωθω σε ποιηματα αλλων, εγωιστικα τα ξεχωριζω και τα φυλαω σαν τα ματια μου:)
Καλη χρονια Ιωαννη, ευχομαι να βγουνε αληθινες ολες οι ευχες που ελαβες!!!
Θα στον γράψω σε 20 λέξεις τον ήχο του πλοίου που φεύγει ήχε. Μια άλλη μέρα γιατί σήμερα μαζεύω κομμάτια. Άλλων...
Ο ήχος του πλοίου
κι ο αχός της στιγμής που φεύγει...
και χαράζεται...
και μένει για πάντα...
χωρίς να είν' εδώ...
απών απ' το χώρο
παρων στις χαρακιές..
''και σε πονάει με τη νοτιά;''
Χαιρετώ σε ήχε
..ακούγεται σαν κραυγή αυτός ο ήχος..ακούγεται σαν την ηχώ της καρδιάς που "σπάει".
Καλησπέρα Ιωάννη.
Νότες που χάδι δε γίνονται κι απλή αφή ξεμένουν
ξέμπαρκες στους ξένους καιρούς
σε μακρινές πολιτείες που τις πήραν ομήρους.
Κι έρχεται η αυγή κλαίουσα να ζητιανέψει ήλιο
που όμως δε βρίσκει
κι έρχεται η νύχτα κρύα και σκότεινη
μ’ ένα φεγγάρι πρόσφυγα κι αστέρια φυλακή
πίσω απ’ τα κάγκελα που σύννεφα σχημάτισαν.
Έτσι ο ήχος που χάνεται σ’ αλαργινά νησιά
σε κόσμους αόρατους, σε ψυχές αβαθής
στην καρτερία επιστροφών
κι ας μην τις έταξαν.
Ευτυχισμένη Χρονιά ήχε μου!
Γιάννη μου σου εύχομαι μια χρονιά γεμάτη από ότι εσύ επιθυμείς. Τη καλημέρα και την αγάπη μου
Εξαίρετο κείμενο. Χτυπάει με ποίηματα και παραβολές, ε;
Επί τη ευκαιρία έχω δημοσιεύσει ένα ερωτηματολόγιο κοινωνιολογικής έρευνας για την παιδοφιλία. Αν θες έλα να ρίξεις μια ματιά.
΄Οχι πάντας.... γλυκόηχο...
Σφάζει καρδιές...
Και ύστερα σιωπή...
Φιλί γλυκό και Γλαρένιες αγκαλιές
και καταντώ να κυνηγώ το νερό που έτρεξε 'κείνο το πρωινό και έβρεξε το πρόσωπο.. διψώ βέβαια, αλλά αν ανοίξω τη βρύση θα ξανακούσω τον ήχο του πλοίου και δε θέλω. Έχω άλλα να κάνω..
καλώς σας βρήκα!
Χρωματίζουν άραγε οι απουσίες με χρώματα ανεξίτηλα τη ζωή μας;
Καθώς σέρνεται ο ήχος του αποχαιρετισμού τους τι σημάδια μένουν πάνω στις ψυχές που ακολουθούν το δρόμο έρημες και μόνες που θα έπρεπε να πάρουν ως δύο;
Αλαφροΐσκιωτε, καλώς ήρθες.
Δημοσίευση σχολίου