στον ποιητή Ανδρέα Καρακόκκινο
Στενάζουν τα φεγγάρια πάνου απ’ την Κερύνεια
γλύφουν με δάκρυα μαρμαρωμένα δρόμους
π’ ανασκαλίζουνε τα περασμένα ίχνη μας.
Ώρες αυγινές
κατηφορίζουν απ’ τη Γλυκιώτισσα οι μνήμες
παιδιά μικρά
μ’ ένα πιθκιάβλι στα χέρια κάποτε
μ’ ένα κουπί κι ένα πανί φουσκωμένο για το «Νησί».
Γυρεύω τις νύχτες τα βήματα μας.
Στο χέρι το σκοινί της καμπάνας να νιώσω
που μονάζει στη σιωπή της.
απο το e-book: Ιωάννης Τσιουράκης, Ήχος Πλάγιος. Μόνος... δεύτερη γραφή
2 σχόλια:
Αναζήτηση της συγκίνησης, αναζήτηση της στοργής μέσα στη νύχτα.
Παραδινόμαστε πολλές φορές στην ανάγκη.
Έτσι δεν είναι Δείμο;
Καλό σου βράδυ φίλε μου.
Δημοσίευση σχολίου