Διψασμένα για το φιλί χείλη

Τούτη η βροχή, κυλάει πάνω στα διψασμένα για το φιλί σου χείλη μου.

Νιώθω τις αποστάσεις να μικραίνουν, πιο κοντά να έρχονται οι σκέψεις και τα όνειρά μου εκεί, μαξιλάρι στα δικά σου.

 

Ξυπνάς με μικρά γουργουρητά, βγαίνουν έπειτα χαμογελαστές οι λέξεις, χαρούμενα βλέμματα μου αφήνεις κι εγώ τ’ απορροφώ.

Τοσοδούλι σφουγγαράκι γίνομαι ν’ απορροφώ του κορμιού σου το άρωμα, την κίνηση, την δίψα.

 

Διψούμε και οι δύο.

Ο ένας για τον άλλο.

Ο ένας τη δίψα του άλλου να ξεδιψάσει…

 

από το e-book: Ιωάννης Τσιουράκης, Υποσχέσεις του Φθινοπώρου