Πλάι σου κουρνιάζω
νεογέννητος καθώς είμαι
βάζω το χέρι επάνω στην κοιλιά σου
νιώθω τους παλμούς να με διαπερνούν
γίνονται και δικοί μου οι παλμοί
γίνονται και δικοί μου οι λυγμοί
καθώς νυχτώνει
και σκοτεινιάζουν οι γωνιές μες στο σπίτι…
από το e-book: Ιωάννης Τσιουράκης, Υποσχέσεις του Φθινοπώρου
3 σχόλια:
ανα-γενναται η ψυχη...
τοσες πολλες φορες σαν γνωρισει το απολυτο...
εκεινο που μονο οσοι γνωρισαν ξερουν...
νεραιδενιο σου φιλι!!!
Μαθαίνει να προσκυνά το απόλυτο, κι αυτό είναι η αγάπη, κι ο έρωτας.
Κι είναι τότε που συμπάσχει, που συγχαίρετε, που συνταξιδεύει…
Πράγματι, φίλη μου καλή, μόνο όσοι γνώρισαν ξέρουν…
Να ξημερώνεις όμορφα!!
ύμνος στο απόλυτο.. το θεϊκό..
Σε ευχαριστούμε..
Δημοσίευση σχολίου