Φέρνω στη μνήμη
τα παιδικά σου γέλια
και τα παιγνίδια του καλοκαιριού
που μου εμπιστεύθηκες πλάι στο κύμα.
Το πέτρινο πατρικό σου σπίτι
το κοριτσίστικο δωμάτιο
το κουζινάκι της αυλής
τον γκρίζο μεγάλο γάτο
τις μπούκλες τις φουντωτές σου.
Καπνίζει πάντα το τζάκι του σπιτιού
όλο χαμόγελα και φωτεινές αγκαλιές
στέκουμαι στην είσοδο της αυλής πριν μπω.
Προσεύχομαι.
Είναι το σπίτι που μεγάλωσες…
από το e-book: Ιωάννης Τσιουράκης, Υποσχέσεις του Φθινοπώρου
6 σχόλια:
Αναμνήσεις παιδικές, μαγικές. Οπτασίες στις αυλακιές του μυαλού που θαμπώνουν από τις εικόνες του παρελθόντος.
πάντα ήθελα να γνωρίζω τις ιδιαίτερες παιδικές στιγμές του συντρόφου μου
είναι έτσι σαν να μεγαλώσαμε μαζί...
Εδώ, θα στείλω τα φιλιά μου στο όμορφο κορίτσι σου/μας.
Μου επιτρέπεις, βεβαίως-βεβαίως!
Ένα όμορφο παρελθόν που ποθώ πάντοτε να γνωρίσω Δείμε, φίλε μου...
Έτσι είναι Λόγια, έτσι είναι...
κι εγώ με μεγάλη μου χαρά να τα δώσω Καναρίνι!!!
Δημοσίευση σχολίου