Έπειτα ήρθες εσύ.
Εκείνος ο ζεστός καφές που έπινα, ήταν για να με κάνει να χαμογελάσω, να χαμογελάσω σε εσένα, για εσένα…
… … … … …
Κ’ ήρθες εσύ.
Ήρθες κι έσμιξες το στεγνό μου αύριο με το μουσκεμένο σου σήμερα…
Απόσπασμα από τη νουβέλα
«Τα γράμματα της Υβόννης»
εκδόσεις Δρόμων 2010
4 σχόλια:
Στο βιβλίο ήταν πιο όμορφο... Γίνεται; Ίσως φταίει ότι το χαρτί σου θυμίζει το κείμενο, τις λέξεις τους ήχους που κρύβονται πίσω από τα γράμματα, ενώ το μόνιτορ σου φέρνει στο νου τον άνθρωπο και τις συζητήσεις...
πέρασα για μια καλησπέρα
φεύγω με ένα χαμόγελο
και μια πρόταση για καινούριο βιβλίο
ευχαριστώ
Ίσως πράγματι να είναι το χαρτί Δείμο, γιατί σε βάζει στο κλίμα του γράμματος, κι όπως λές τους ήχους, και τα αρώματα θα πω εγώ, τους μορφασμούς τα αγγίγματα…
Ευχαριστώ κι εγώ, Λόγια, θα περιμένω τις εντυπώσεις σου…
Δημοσίευση σχολίου