Άνοιξαν τα μικρά μου φτερά
τα κλαδιά μου
έρχονται κύματα κύματα πουλιά πολύχρωμα
ακούγονται που τραγουδούν κάπου ανάμεσα
οι μέρες τόσο μεθυσμένες πια απ’ το τραγούδι
κι οι νύχτες νανουρισμένες τρυφερά απ’ το μεθύσι
μ’ ένα πέπλο εμείς στα μάτια
κι ένα χαμόγελο
με χρώμα και γεύση απ’ τ’ απόγευμα
που έφυγε πια
κι άφησε πίσω την ψυχή να ταξιδεύει.
4 σχόλια:
Θα έλεγα ότι ταιριάζει πλήρως στην υπόθεση των μεταναστών... Την καλημέρα μου.
μ'αρέσει που πλέον βγαίνει ένα χαμόγελο μέσα από κάθε ανάρτηση σου...
όλοι μετανάστες είμαστε κατα βάθος Δείμε...
έρχεται ο καιρός κάποτε ...αγγελόσκονη...
Δημοσίευση σχολίου