Ξημέρωσε των Βαΐων
πλησιάζει η μέρα της προδοσίας
μ’ ένα σταυρό στα χέρια
κάθουμαι στην παλιά μου θέση
- κουρασμένη από την επανάληψη
φθαρμένη από τα χρόνια -
αναβλύζει ένα σύγνεφο απ’ τα μάτια μου
βρέχει, ολοένα βρέχει
βουλιάζουν οι αλλοτινές πόλεις
ξεβάφουν οι παλιές εικόνες
μόνο τα κύματα απομένουν
παφλάζουν στο σκουριασμένο σκαρί
που με κουβαλάει.
Στο κομοδίνο
η συνενοχή μου στη θλίψη των ημερών
δε θα μιλήσω πάλι στην προδοσία
δε θ’ αντιδράσω
υπομονετικά θα περιμένω το φιλί
κι ο Ιούδας στον καθρέφτη μου
για λίγο θα χαμογελάσει
προσμένοντας τη δική του καταδίκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου