Ήχος Πλάγιος. Μόνος...: Σεπτεμβρίου 2025

Θα βρούμε κάποτε
εκείνη τη γωνιά του κόσμου
που με ποιήματα θα μετρούμε
τις αποστάσεις ανάμεσα μας.

Απο εσενα, που ολοενα σου μοιαζω..

Είναι που μου λείπεις, που σε ψάχνω σε κάτι άυλες σταγόνες μιας χλωμής βροχής, στα θολά τζάμια μιας κλινικής, είναι που οι στίχοι μιλούν για εσένα, για εμένα και για εμάς, είναι που πονώ και φοβάμαι …φοβάμαι στα σκοτάδια… είναι που ένας ήχος πλάγιος μόνος κυριεύει κάθε μέρα την ψυχή μου, κάθε βράδυ… κάθε βράδυ… κάθε βράδυ…