Βλέπω το φόβο όταν σωπαίνω
φοβούνται οι ώρες
φοβούνται οι νύχτες μη ξαποστάσω
και δεν έχω τίποτε πια να πω με τα πουλιά
κουβαλώ τη μνήμη των ημερών
εκείνων που έζησα
κι εκείνων που μου διηγήθηκαν
άνθρωποι που σχεδόν χάθηκαν
με βαραίνουν στην πλάτη
στις σκέψεις
στα βήματα
δεν οδηγώ
φοβάμαι τις σκέψεις που με παίρνουν
φοβάμαι τις πόρτες που ανοίγουν
και πίσω τους υπάρχει ένας κόσμος σκοτεινός
κι έτσι
σωπαίνω
να μη σκορπίσω
από αδέξιους ανέμους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου