Είναι κάποια βράδια που έχεις κοντά σου πολλούς από εκείνος που αγαπάς και γνωρίζεις κι ακόμα περισσότερους από εκείνους που δεν γνωρίζεις από κοντά μα τους αγαπάς.
Μ’ εκείνη την αγάπη που δεν προσμένει κάποιο αντάλλαγμα για να δοθεί κι αντίθετα αναζητεί δρόμους ώστε κάποτε να φανερωθεί.
Ήταν εκεί ακόμα και η βροχή.
Μας αγκάλιασε λίγο πριν την έναρξη για να μας οδηγήσει ίσως στο κλίμα εκείνο που έπρεπε για να απλωθεί η ποίηση στον χώρο.
Υπό το φως των κεριών έπειτα από κάποια στιγμή, έτσι του έπρεπε άλλωστε, και με την μελωδία της βροχής.
Το χειροκρότημα σας ζεστό για την Ελένη Γκίκα και τον Δημήτρη Βαρβαρήγο που μίλησαν για την συλλογή, ζεστό και για τον Γρηγόρη Χαλιακόπουλο που μίλησε και συντόνισε την παρουσίαση.
Η Μαρίνα Γκάτσου και ο Νικόλας Τελλίδης με τις αισθαντικές τους φωνές μας έβαλαν στην ψυχή της συλλογής αφήνοντας μας ανοιχτό το εισιτήριο του ταξιδιού προς όποιο νοσταλγούμε προορισμό.
Και κάπου εκεί, ήρθε η βροχή να παραδώσει το σκήπτρο της μουσικού αγκαλιάσματος του χώρου στον Γιάννη Νανόπουλο.
Το να πω ένα ευχαριστώ είναι πολύ λίγο.
Όπως είπα και στο πολυχώρο της Άγκυρας, έγινα αποδέκτης της μεγάλης αγάπης σας τόσο πριν τόσο και μετά την έκδοση της ποιητικής συλλογής.
Γνώρισα ανθρώπους πολύτιμους από εδώ μέσα όχι για να μπορέσει να πουληθεί ένα βιβλίο αλλά για να μπορέσει η ψυχή να πάει παρακάτω.
Σας ευχαριστώ από καρδιάς όλους.
Μ’ εκείνη την αγάπη που δεν προσμένει κάποιο αντάλλαγμα για να δοθεί κι αντίθετα αναζητεί δρόμους ώστε κάποτε να φανερωθεί.
Ήταν εκεί ακόμα και η βροχή.
Μας αγκάλιασε λίγο πριν την έναρξη για να μας οδηγήσει ίσως στο κλίμα εκείνο που έπρεπε για να απλωθεί η ποίηση στον χώρο.
Υπό το φως των κεριών έπειτα από κάποια στιγμή, έτσι του έπρεπε άλλωστε, και με την μελωδία της βροχής.
Το χειροκρότημα σας ζεστό για την Ελένη Γκίκα και τον Δημήτρη Βαρβαρήγο που μίλησαν για την συλλογή, ζεστό και για τον Γρηγόρη Χαλιακόπουλο που μίλησε και συντόνισε την παρουσίαση.
Η Μαρίνα Γκάτσου και ο Νικόλας Τελλίδης με τις αισθαντικές τους φωνές μας έβαλαν στην ψυχή της συλλογής αφήνοντας μας ανοιχτό το εισιτήριο του ταξιδιού προς όποιο νοσταλγούμε προορισμό.
Και κάπου εκεί, ήρθε η βροχή να παραδώσει το σκήπτρο της μουσικού αγκαλιάσματος του χώρου στον Γιάννη Νανόπουλο.
Το να πω ένα ευχαριστώ είναι πολύ λίγο.
Όπως είπα και στο πολυχώρο της Άγκυρας, έγινα αποδέκτης της μεγάλης αγάπης σας τόσο πριν τόσο και μετά την έκδοση της ποιητικής συλλογής.
Γνώρισα ανθρώπους πολύτιμους από εδώ μέσα όχι για να μπορέσει να πουληθεί ένα βιβλίο αλλά για να μπορέσει η ψυχή να πάει παρακάτω.
Σας ευχαριστώ από καρδιάς όλους.
11 σχόλια:
Ρώτησα, έμαθα τα πάντα για τη βραδιά.
Ήμουν σ΄Αξιώτικη νύχτα χαμένος, μ' ένα μπουρίνι αλλόκοτο να κυνηγά τις σκέψεις.
Μακάρι η ψυχή σου να πάει ένα βήμα παραπέρα, εκεί που νέα σκαλίσματα θα σμιλέψει στα βράχια ανθρώπινων καρδιών.
έφυγαν οι λέξεις από τις σελίδες σου και τώρα ταξιδεύουν..
η βραδιά θα ήταν μαγική με δεκάδες λέξεις να χορεύουν γύρω σας στον ήχο της βροχής..
***
.
Ιωάννη μου,
η χαρά ήταν όλη μα όλη δική μας κυριολεκτικά…
σε μια αίθουσα συναισθηματικά φορτισμένη από την παρουσία των συμμετεχόντων, των θεατών, των στίχων που έμοιαζαν να δένουν αρμονικά σε μια όμορφη γιορτή…
ακόμα κι η βροχή,
που μας μούσκεψε καθώς ερχόμασταν,
κάποια νεκρή στιγμή, αφουγκράστηκα, πως είχε σταματήσει, λες και μας παρακολουθούσε κι εκείνη,
στη γιορτή ενός όμορφου βιβλίου, του δικού σου…
ένα θερμότατο ‘ευχαριστώ’
σε σένα, την Ελένη Γκίκα, τον Γρηγόρη Χαλιακόπουλο, τον Δημήτρη Βαρβαρήγο, τη Μαρίνα Γκάτσου και το Νικόλα Τελλίδη,
κι όλους όσοι φανερά, ή παρασκηνιακά συνέδραμαν σε μια τέτοια βραδιά…
χίλια ευχαριστώ
που μας έδωσες την ευκαιρία να παραβρεθούμε σε μια τέτοια όμορφη γιορτή…
Άγγελε μου τα «είπαμε» εμείς, έτσι συμβαίνει καμιά φορά…
Γίνεται διαφορετικά, γίνεται να μην πάει η ψυχή παραπέρα όταν έχεις τέτοιους ανθρώπους πλάι σου;
Λέω πως δεν γίνεται.
Να είσαι καλά πάντοτε.
Μαρίνα μου, γλυκό μου Μαρινάκι!!!
Ένα ένα τα βήματα, ένα ένα και τα πετάγματα…
Σ’ ευχαριστώ καρδιά μου, σ’ ευχαριστώ απ’ την καρδιά μου!!!
Ion μου λέξεις, βλέμματα και χαμόγελα θα έλεγα πως γέννησαν λίμνες μεγαλύτερες από εκείνες της βροχής κι ας είχε βάλει ο ουρανός όλες του τις πηγές να ρίξουν τα νερά τους την ώρα εκείνη πάνω από την Αθήνα…
***
Όλοι σας Γιάννη μου κάνατε κι από κάτι ώστε να διατηρήσω την ψυχραιμία μου ώστε να χαρώ την στιγμή…
Λίγο η πειραχτική διάθεση κάποιων προς κάποιους άλλους, λίγο το στην «στην υγειά μας» που έβγαινε από τα χείλη με το σήκωμα του ποτηριού…
Λίγο που σας είδα να έρχεστε ο ένας μετά τον άλλο μέσα σε τούτο τον χαλασμό, μία κι εκείνοι που ήρθαν από Θεσσαλονίκη και Σάμο μη υπολογίζοντας κούραση και έξοδα…
Και τι να πω εγώ τώρα για του φίλους μου;
Για εκείνους που γνώριζα κι εκείνους που γνώρισα την στιγμή εκείνη;
Είναι όμορφες τέτοιες παρέες.
Είναι όμορφες και πρέπει να τις κρατούμε…
Σ’ ευχαριστώ κι εγώ φίλε μου Γιάννη.
Στο πρόγραμμα της Τετάρτης δε χωρούσε να είμαι εκεί στις επτά. Η πιο δύσκολη μέρα μιας πολύ δύσκολης εβδομάδας. Αλλά κατέβαινα τη Θεμιστοκλέους κατά τις οχτώ, διέσχισα τη Σόλωνος και πριν την Ακαδημίας βρήκα παρκάρισμα. ‘Για πέντε λεπτά’ σκέφτηκα, ‘να του σφίξω το χέρι και να πάρω το βιβλίο. Θα τελειώνει η παρουσίαση τώρα.’ Κι έμεινα μια ολόκληρη ώρα. Δεν μπορούσα να διακόψω ούτε ήθελα. Λίγη ανάλυση και θεωρία, πολύ πολύ πολύ ποίηση και καλή μουσική. Έτσι όπως μου αρέσει. Έτσι όπως ταιριάζει, νομίζω, σε μια ποιητική βραδιά. Και αυτή η τρελή βροχή, ε!
Καλοτάξιδο ας είναι το βιβλίο σου και καλή συνέχεια εύχομαι στη συγγραφική σου πορεία. Σ’ ευχαριστώ πολύ που με κάλεσες.
Κάποιος είπε:
«είναι λίγοι οι άνθρωποι που εκπέμπουν γαλήνη οικειότητα, και αισιοδοξία….» είπε κι άλλα θαρρώ αν δεν με γελά η μνήμη μου…
κι εσύ εκπέμπεις όλα τα άνωθεν Ψυχή!
Να είσαι καλά για τον εξαγνισμό της βροχής λέξεων που μας δώρισες, για την οικία γεμάτη θαλπωρή βραδιά.
Και να’ ρθουν κι άλλα βράδια γεμάτα ανοιχτές καρδιές, σαν την εδική σου
Η χαρά μου μεγάλη για την σκέψη σου του πεντάλεπτου Γιούλη μου, κι ας πολλαπλασιάσθηκε στην πορεία.
Τις ομορφότερες παρέες τις κάνουν οι πιο όμορφοι άνθρωποι.
Και σε εκείνη την αίθουσα μόνο όμορφοι άνθρωποι ήταν.
Τρελή η βροχή όμως καθάρισε δρόμους, λέξεις και μαλάκωσε συναισθήματα.
Ότι χρειάζεται μια ψυχή για να αφεθεί.
Στις λέξεις της ή σε μια αγαπημένη αγκαλιά.
Σ’ ευχαριστώ πολύ που ανταποκρίθηκες.
Εκείνος ο κάποιος με έκανε να κοκκινίσω ξέρεις Ελένη μου…
Έχεις δει άνθρωπο να αλλάζει χρώματα υπό το φως των κεριών;
Λίγο ακόμα ήθελα…
Τον ευχαριστώ όμως!!!
Από καρδιάς!!!
Κι εσένα καρδιά μου μια ανέφερες γαλήνη, οικειότητα κι αισιοδοξία…
Κι εσένα σ’ ευχαριστώ.
Για όσα…
Για πολλά που δεν μπορώ να εξηγήσω.
Σε ευχαριστώ!!!
Δημοσίευση σχολίου