Πέμπτη 16 Ιουλίου 2009

...τα κάποτε ξανθά μου μαλλιά...

Έχει πολύ περάσει ο άνεμος

από τα κάποτε ξανθά μου μαλλιά

τελευταία

νιώθω πως κάτι έχει απομείνει στην μνήμη τους

από εκείνον τον χορό…

6 σχόλια:

logia είπε...

Κάθε τρίχα που θυσιάζεται ή αποχρωματίζεται και κάθε ρυτίδα που εγκαθίσταται μας κάνουν αν μη τι άλλο σοφότερους...

jacki είπε...

Μου θυμίζει λίγο μικρό πρίγκιπα..
Εκεί που λέει η αλεπού ότι τα στάχυα γι αυτήν δε σημαίνουν τίποτα.. Μα αν την εξημέρωνε ο μικρός πρίγκιπας τότε θα της θύμιζαν τα μαλλιά του τα ξανθά.

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Η αίσθηση της ελευθερία ή της ευτυχίας, Λόγια μου, δεν υπάγονται σε καμία λογική και σοφία θαρρώ…

Κι επέτρεψε μου να πω πως δεν πιστεύω πως ο χρόνος μας ωριμάζει, μα εξελίσσει απλά.
Ο όμορφος ψυχικά ομορφότερος κι ο άσχημος ασχημότερος, με τις σχετικές πάντοτε καταχωρίσεις στην λίστα των εξαιρέσεων…

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Jacki γλυκιά μου, έτσι δεν είναι;
Κι εκείνος ο χορός μας εξημερώνει…

Μόνο που πάνε χρόνια από τότε που ήμουν στην ηλικία του μικρού πρίγκιπα και πια το χρώμα των μαλλιών μου έχει αλλάξει…

logia είπε...

Μας ωριμάζει με την έννοια της "φυσικής γήρανσης"
ίσως έχεις δίκιο, μας εξελισσει είναι σωστότερη έκφραση!
εννοούσα όμως, με άλλα λογια, οτι το πέρασμα του χρόνου από πάνω μας εκτός από γήρανση μας αφήνει και εμπειρίες (αυτό εννοούσα σοφότερους=συσσώρευση γνώσης), που για μένα τουλάχιστον είναι δώρο θεού. Δώρο θεού ό,τι έζησα μέχρι σήμερα με τις ασχήμιες του και τις καλοσύνες του...

Ανώνυμος είπε...

ενας χορός που γέμισε την ψυχή σου... στο περασμα του χρόνου σου έδωσε, σου πήρε.. μα πάντα είσαι νικητής απο εκείνον τον χορό.. κερδισες τον χρόνο, τον εκμεταλέυτηκες και έγινες κάποιος που όσοι αγαπούν είναι τυχεροι..