κινήσαμε κάποτε για ένα ταξίδι μεγάλο
στοιβαγμένοι φαντάροι για το μέτωπο
χιλιάδες χρόνια μνήμης πλάι
σε μια βαλίτσα κουρασμένη
από τα ρούχα που κουβαλάει ξένη
κι από τους έρωτες μακριά.
Πως άλλωστε έναν έρωτα καινούργιο
μπορείς να ντύσεις
μ’ ένα ρούχο φορεμένο
π’ άφησε πίσω του
κάποιος περαστικός;…
από το e-book: Ιωάννης Τσιουράκης, Αίθουσα Αναμονής - Εισιτήρια
21 σχόλια:
ο έρωτας ντύνεται χρώματα
τα χρώματα του ήλιου της ανατολής των σύννεφων της δύσης
των πεσμένων φθινοπωριάτικων φύλλων
του πράσινου της άνοιξης
ο έρωτας ντύνεται ήχους
τους ήχους της θάλασσας που χαϊδεύει τα βότσαλα
τις φωνές των κοχυλιών όταν τα βάλεις στ' αυτί
τον υπέροχο ήχο αυτής της κιθάρας που συνοδεύει
την κουρασμένη σου βαλίτσα
μα..έχει ανάγκη απο ρούχα ο έρωτας??
Apla...POLY OMORFO...
Zhtw sygnwmh gia to diplo sxolio alla molis eida sto teleiwma ths selidas kati poy me ekane na dakrysw kai de mporoysa na mhn se eyxaristhsw poy agkikses thn kardia moy...Ligoi mporoyn na agkiksoyn thn kardia mas xwris kan na mas kseroyn...
pragmatika den exw logia pleon...
Είχα τόσο καιρό να επισκεφτώ την μπλοφκόσφαιρα και διαβάζοντας την τελευταία ανάρτηση ένιωσα μεγαλύτερες τύψεις. Τόσο όμορφο, τόσο καλογραμμένο και τόσο αληθινό...
Κι όμως πόσοι κάνουν το λάθος να φοράνε στο νέο έρωτα τα αποφόρια των παλιών και να προσπαθούν με το ζόρι να τον χωρέσουν μέσα σ'αυτά ακόμα και αν είναι αυτός πολύ μεγάλος και τα αποφόρια πολύ στενά!
Αλήθεια μ' άρεσε πολύ! :D
logia μου, ποιος ήχος άραγε ντύνει τα βήματα που κουράστηκαν μα εξακολουθούν να κουβαλούν εκείνη τη βαλίτσα και κάποτε μια κιθάρα που τα δάχτυλα δεν έμαθαν ποτέ να παίζουν μα η ψυχή ακούει της χορδές της να ψαλμωδούν;
Ποιους ήχους άραγε να ντύθηκαν οι μέρες που δεν κατάφεραν να ζήσουν στον έρωτα;
Σταγόνα μου δίχως τα ρούχα που έχουν το χρώμα της ψυχής πόσο θα μπορούσε να ζήσει στο κρύο της ζωής ο έρωτας;
Σ’ ευχαριστώ πολύ Selena μου, καλώς όρισες.
Θα ήθελες να μου πεις τι ήταν εκείνο που σε έκανε να δακρύσεις;
Sunshine μου, εσύ δεν έχεις λόγια;
Δεν θα έπρεπε θαρρώ!!!
Nemo μου, μη χάνεσαι σε παρακαλώ…
Στην καταμέτρηση των απουσιών βρίσκομαι τελευταία.
Κι εδώ και παντού.
Σ’ ευχαριστώ πολύ…
Καλώς σας βρήκα...Λυπάμαι πολύ που δε μπορώ να θυμηθώ τα λόγια...Το είχες στο τέλος της σελίδας σε μια φωτογραφία,μα τώρα το ψάχνω και δεν το βρίσκω...Παρ'όλα αυτά ομολογώ πως κάθετι που διάβασα εδώ ήταν τόσο όμορφο που το κα8ένα 8α μπορούσε να με κάνει να δακρύσω...
Λάθος μου...Το βρήκα στα "άλικα όνειρα"...
Χαϊδεύει τη φλόγα των κεριών ο άνεμος,σα ψιθύρισμα στ'αφτί.Κι όπως λέει το λείπω,λέει το φεύγω,δίχως να νιώθει τη διαφορά.Μ'άλλο να ξεφυσάς κι άλλο πνοή να δίδεις.Ποτέ δεν το κατάλαβε.
Υ.Σ.:πιθανών να μην είχε φορτώσει σωστά η σελίδα και δεν το έβρισκα...
Συγχώρεσε με μα ο πληθυντικός μου δημιουργεί αποστάσεις.
Δεδομένο θεωρώ, λανθασμένα ίσως, πως στα διαδικτυακά ημερολόγια όποιος γράφει γράφει τα της ψυχής του οπότε οι αποστάσεις δε βοηθούνε.
Ευχαριστώ πολύ για όσα γράφεις.
Αν φορτώσει καλά η σελίδα, εκεί κάτω είναι η φωτογραφία, θα την δείς.
Δε διαφωνώ...Ίσα ίσα...Όμως χρησιμοποίησα πληθυντικό επειδή απευθυνόμουν σε όλους...Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη που σας βρήκα όλους :D
Έχω μία ερώτηση επειδή είμαι καινούργια.Ίσως όμως ακουστεί λίγο αστεία η περίεργη...Θα την κάνω όμως :Ρ Πολλοί εδώ γράφουν σκέψεις τους,ποιήματά τους κτλ.Όμως δεν υπάρχει το ρίσκο της αντιγραφής ή και του σφετερισμού ακόμα?Πχ αυτά που γράφεις είναι τόσο όμορφα που θα ήθελα πολύ να τα δω σε κάποιο βιβλίο οπότε είναι κρίμα να "χαθούν" στην πορεία...Ουφ!Πολλά λεω μάλλον...Συγνώμη!
Κλοπή των γραφομένων τους έχουν υποστεί αρκετοί φίλοι από τον χώρο, είναι κάτι που δε μπορεί να αποφευχθεί.
Υπάρχει όμως τρόπος να κατοχυρωθούν κι έπειτα αν επιθυμείς να αναρτηθούν.
Βιβλία κυκλοφορούν πολλά, ένα από αυτά και δικό μου, κάποια στιγμή και κάτι ακόμα.
Το ερώτημα όμως πάντοτε αιωρείται, αν θα πρέπει τόσα πολλά βιβλία να υπάρχουν, μα ως θήτης δεν δικαιούμαι πια να ρωτάω…
Δεν υπάρχει λόγος για συγγνώμες.
Ευχαριστώ για την απαντ.Σοβαρά;Με τίτλο?Φαντάζομαι "Ήχο Πλάγιο.Μόνο...".Σωστά φαντάζομαι;Ωραία εύχομαι και σε δεύτερο.Όσο για τον τρόπο που λες αν θες και αν μπορείς ενημέρωσέ με παρακαλώ. :D
Υ.Σ.:ΝΑΙ θα πρέπει να υπάρχουν...Για πολλούς και διάφορους λόγους...
μήπως ο ήχος της ανάμνησης; ενα αεράκι, ένα κλαδι που έτριξε, ένα κύμα, ένα κελάιδισμα, μια φωνή;ή μήπως ο ήχος της λήθης; ο ήχος της σιωπής;
Δεν γνωρίζω πολλά για να μιλώ, Selena μου, τις απορίες τις ψυχής μου εκφράζω και του φόβους…
Λόγια μου, έχεις δει όλα τούτα μαζί να μπλέκονται σ’ ένα γαϊτανάκι;
Δημοσίευση σχολίου