Είναι Σάββατο, έχει από ώρα χαράξει.
Ξημερώνει Φθινόπωρο τελευταία.
Σε μια παράτολμη τελευταία προσπάθεια το ημερολόγιο
δείχνει ακόμη καλοκαίρι.
Άδειο και σιωπηλό το κρεβάτι.
Στρωμένο ακόμα με τις τσακίσεις στα σεντόνια του
και τις μαξιλαροθήκες.
Κοιτάζω τ’ αστέρια κάθε που νυχτώνει
κι αφήνω το παράθυρο στην ανάκληση.
Τα λόγια της βροχής αφήνουν
ένα γλυκό νανούρισμα στην ψυχή μου.
Δεν κοιμούμαι.
Μια προσευχή κάνω.
Δικά μου τα λόγια, τα πρόσωπα, οι υποσχέσεις.
Ο Θεός όλων μας.
Νύχτες όπως τούτη που πέρασε με φθείρουν.
Σκορπίζουν στάχτη στις άκρες της ψυχής μου
κι αυτήν
στις τέσσερις άκρες του κόσμου.
Τρέμω ακόμα.
Αν ήταν να φυλάξω κάτι απ’ όλο αυτό
θα ήταν η προσευχή.
από το e-book¨Ιωάννης Τσιουράκης, Δρόμοι Παλιοί
8 σχόλια:
νυχτες οπως τουτη που περασε με φθειρουν κι απο το παραθυρο η νυχτα ο ηχος της βροχης και ξημερωματα στα γονατα με βρισκουν να προσευχομαι με δακρυα στον θεο που ειμαι σιγουρη οτι μας βλεπει ολους... την
καλησπερα μου ηχε...
Μέρες έχω να αφήσω αποτύπωμα..
Μα καμιά φορά δε νιώθεις..
Να σου πω μεγεία και ότι μου αρέσει πιο πολύ από το προηγούμενο..
Η προσευχή ας μένει.. Όλα τα υπόλοιπα μας απογοητεύουν... λένε οι σοφοί.. και δίκιο μοιάζει να έχουν.
μερικες νυχτες δεν αντεχονται...
μα πιοτερο δεν αντεχονται οι μερες που ξημερωνουν...
η προσευχη κι αυτη χαθηκε μεσα στο σκοταδι...ετσι νιωθω...
νεραιδενια φιλακια καλε μου!!!
όλους μας βλέπει, Μαρία μου κι ας λέω κάποτε πως δεν…
Ξημέρωσα δύσκολη νύχτα κι εύχομαι απόψε απλά να αφεθώ σε κάποιο όνειρο…
Όμορφο να είναι το βράδυ σου.
jacki μου να περνάς όμορφα κι ας μην περνάς από εδώ..
ευχαριστώ πολύ, έχω ένα θέμα μεγάλο με τον τίτλο αλλα το δουλεύω ακόμα
τα λόγια τα από καρδιάς, και τούτα προσευχή είναι γλυκιά μου…
Ναϊάδα μου πολλές νύχτες δεν αντέχονται...
πιότερο δεν αντέχονται οι μέρες που ξημερώνουν και ο ήλιος τους θαμπώνει την αλήθεια μέσα στα μάτια μας...
οι προσευχές χάνονται μονάχα μέσα στην ψυχή μας, κι εκεί τις ξαναβρίσκουμε άλλοτε να ευχαριστήσουμε, άλλοτε να απολογηθούμε, ν’ αποχαιρετήσουμε κάποια στιγμή τελευταία…
Ο κάθε ένας γνωρίζει την στιγμή του.
Να ξημερώνεις όμορφα γλυκιά μου.
οι μέρες που ξημερώνουν μετά από μια δύσκολη νύχτα, συνήθως κρύβουν στο τσαντάκι τους μια νότα αισιοδοξίας. Να τους την κλέβεις. Ακόμη κι ο Θεός το συγχωρεί αυτό...
Το θέμα, Λόγια μου, είναι τι εμείς συγχωρούμε στον εαυτό μας, όχι ο Θεός.
Δημοσίευση σχολίου