Ναι, είναι παράξενη η εποχή, κουρασμένη.
Στέκουν μέσα στον καθρέφτη μας οι ζητιάνοι.
Έχουν τα μάτια και τα χέρια μας, νυχτώνουμε το ίδιο, με τις ίδιες πυτζάμες κοιμόμαστε, με τα ίδια παραμύθια.
«Ήταν, λέει, κάποτε ένας βασιλιάς…», και πέρασαν από την ζωή μας βασιλιάδες πολλοί.
Αποδείχτηκαν όλοι τους ιπποκόμοι.
Κάποιο άλλο μιλούσε για ένα σύγνεφο μικρό που έφερνε βροχή απ’ όπου περνούσε, δε θυμούμαι ακριβώς την ιστορία, για την ακρίβεια δε θυμούμαι καθόλου την ιστορία μου έρχεται απλά η εικόνα κάθε που βρέχει και με σαρώνει το άγγιγμα της.
Είναι παράξενη η εποχή.
Έχω κρυμμένες σημειώσεις στις σελίδες των βιβλίων.
Μην τις ψάξεις τούτη τη στιγμή, είναι πιο όμορφο να βρίσκεις κάποια πράγματα τυχαία.
Τώρα που είπα τυχαία.
Βρήκα στο μπαούλο που έφερα από τον πόλεμο ένα αδιάβροχο.
Παλιό, υφασμάτινο.
Μπορεί να ‘ναι και του πενήντα.
Θυμούμαι πως το φόρεσα κάποια φορά και βγήκα έξω.
Τριώδιο, στο κλείσιμο του και η ψυχή μου το ίδιο ρούχο ακόμα φοράει.
Εκείνο το παλιό αδιάβροχο.
Σεπτέμβρης είναι κι εκείνο υφασμάτινο όπως είπα, και πόση βροχή να αντέξει…
10 σχόλια:
Άσε τη βροχή να σε σκεπάσει, Ήχε...
Δεν το χρειάζεσαι το αδιάβροχο.
Μου αρέσει η βροχή κυρίως όταν πέφτει στα φύλλα των δέντρων, με γαληνεύει. Και μετά όταν βγαίνει ο ήλιος, πόσες φορές έχω μαγευτεί από το ουράνιο τόξο! Πολλές φορές έχω περπατήσει στη βροχή χωρίς ομπρέλα. Δε τη φοβάμαι τη βροχή. Την έλλειψη της βροχής φοβάμαι. Το καθετί σ' αυτή τη ζωή έχει την ομορφιά του αρκεί να μπορεί κανείς να τη δει.
Όντως είν΄ωραίο ν΄ανακαλύπτεις ξαφνικά (τυχαία) πράγματα ξεχασμένα..αντικείμενα..επιθυμίες...όλ΄αυτά που (τυχαία) άφησες, ξέχασες...
Η χαρά της δεύτερης ανακάλυψης είναι πολλές φορές μεγαλύτερη απ΄της πρώτης!
Καλό φθινόπωρο..!
τα λόγια, που ανακαλύπτουμε τυχαία
μας αγγίζουν
κι αυτό τυχαίο
και οι ήχοι που τα συνοδεύουν
δεν μπορεί να είναι και αυτό τυχαίο
την καλημέρα μου
μετά απο πόσο καιρό ...?
μια καλημέρα σε υπέροχη ατμόσφαιρα βροχής έξω
και όμορφης νηνεμίας εδώ
όσο κι αν βρέχει ...
χάρηκα που ήρθα
ακριβώς γιατί είναι πιο όμορφο να βρίσκεις κάποια πράγματα τυχαία.
νάσαι καλά
:)))))
Δεν έχω άλλη επιλογή goofyMAGOOFH μου…
Βαδίζω ψέλνοντας στην βροχή κάθε που νυχτώνει…
Εκείνο που φοβάμαι Ελένη μου δεν είναι η βροχή, ο ήλιος είναι που θαμπώνει τα μάτια…
Το θέμα είναι, new-girl-on-the-blog, τι είναι εκείνο που ανακαλύπτεις…
Και ναι, δεν έχεις άδικο, η ανακάλυψη η δεύτερη είναι φορές πολλές πιο δυνατή από εκείνη της πρώτης…
Καλώς όρισες.
Καλές βροχές να έχουμε!!!
Όπως λέει και η φίλη η καρδιακή Λόγια μου, η Μαρίνα, τίποτε δεν γίνεται τυχαία, όλα έχουν την αιτία και το αιτιατό τους…
Να ξημερώνεις όμορφα.
Πράγματι, μετά από τόσον καιρό…
Χαθήκαμε.
Πιο πολύ είμαι εγώ που χάθηκα και εξακολουθώ να χάνομαι στα δικά μου…
Όπου βροχή και δάκρυ ο ήχος πρώτος…
Το πιο όμορφο είναι!!!
Να ‘σαι καλά και να καλοστρατίζεις πάντα.
Δημοσίευση σχολίου