Γυναίκα πανσέληνη

Αγκαλιάζω τα δειλινά

που κρύβουν εντός τους το βάδισμα σου

 

γυναίκα πανσέληνη

κάποιου φεγγαριού ψιθύρισμα στις καλαμιές τις λίμνης

το χαμόγελο σου

 

γυναίκα των νερών που τραγουδούν

και των βημάτων που σπαρταρούν ανάμεσα στα κύματα

πριν τρέξουν να μπερδευτούν σε μια αγκαλιά

 

αγκαλιάζω τα μάτια τα γιορτινά

αγκαλιάζω τη σιωπή και τη φωνή τους

 

γυναίκα πανσέληνη

το χρώμα που τύλιξες το τελευταίο του ήλιου

κι έφτιαξες ρούχο βραδινό να το φορέσεις

σ’ ένα περίπατο καλοκαιριού

στην αγκαλιά μου.

 

 

από το e-book: Ιωάννης Τσιουράκης, Υποσχέσεις του Φθινοπώρου