Η υπόκλιση είναι έκφραση θαυμασμού του ερωτευμένου και δείχνει ταπεινότητα που έχουν οι ερωτευμένοι. Ο έρωτας όταν στολιστεί με την αγάπη διώχνει κάθε εγωισμό και ομορφαίνει την ψυχή. Το ταγκό μ' αρέσει και το χορεύω στη σχολή χορού.
Ελένη μου θα κρατήσω μια επιφύλαξη για τούτο που γράφεις. Δεν νιώθουν όλοι με τρόπο ίδιο τον έρωτα και την αγάπη. Ας μην ξεχνάμε πως ο έρωτας τυφλώνει και χάνεται κάθε λογική…
Έλεγα πάντα Σταυροδρόμι μου, πως όταν ο άντρας μιλά η γυναίκα πρέπει να λέει αμήν, πως όταν η γυναίκα μιλά ο άντρας πρέπει να λέει αμήν. Πρέπει δηλαδή να υπάρχει ισότητα και κατανόηση και τούτο μόνο μέσα από την ταπεινότητα νιώθω πως μπορεί να επιτευχθεί. Σίγουρα, όταν στα μάτια κοιτάζεις, κοιτάζεις την ψυχή του απέναντι σου κ’ είναι πάλι εκείνο που λέω κάποτε, πως δηλαδή στους δύο δεν πάει ποτέ ο ένας μπροστά πίσω ο άλλος, πάντοτε μαζί στο ίδιο ύψος, στην ίδια ευθεία να πορεύονται πρέπει.
Ίσως πάλι κάτι να μην κατάλαβα καλά… (κρατώ άλλωστε πάντα τούτη την αμφιβολία ζωντανή μέσα μου)
18 σχόλια:
η υπόκλιση;
ναι σημαντική στον έρωτα...
διώχνει εγωισμούς...
πολύ ερωτικός και ο Piazzola σου
καλημέρα
Χμμμ υπάρχουν ακόμα ιππότες.. και είχα την τιμή να τους γνωρίσω..
Καλά το τραγούδι με ξεσηκώνει να χορέψω..
Χρειάζομαι έναν καβαλιέρο..
Να πάρει.
μμμ...
καλησπέρα
Τέλειο...
Ο έρωτας κερδίζεται με ταπεινότητα είπε κάποτε κάποιος ποιητής…
Σ’ ευχαριστώ πολύ, Λόγια μου.
Να είναι όμορφο το απόγευμα σου.
Τότε θα πρέπει να έζησες κάπου στον μεσαίωνα…
…
…
Και για τον καβαλιέρο είπαμε δεν σηκώνεστε;
Εκείνο το μαντήλι, γιατί ακόμα το φυλάτε σαν κόρη οφθαλμού Jacki μας;
Αφήστε το το πάτωμα να αγγίξει κι όλα τα υπόλοιπα απλά θα γίνουν…
Καλησπέρα Χάρις…
Είναι και τούτη μια κάποια διαδρομή, δεν βρίσκεται κι εσείς;
Πως είπατε Sourgeal μας;
Α, μα φυσικά μιλάτε για το τραγούδι…
Η υπόκλιση είναι έκφραση θαυμασμού του ερωτευμένου και δείχνει ταπεινότητα που έχουν οι ερωτευμένοι. Ο έρωτας όταν στολιστεί με την αγάπη διώχνει κάθε εγωισμό και ομορφαίνει την ψυχή.
Το ταγκό μ' αρέσει και το χορεύω στη σχολή χορού.
όμορφη εκδήλωση αγάπης..κρίμα που δεν υπάρχουν πια ιππότες στης μέρες μας...Καλο βράδυ ρομαντικέ Ηχε!
ναι, Ιωάννη, συμφωνώ, είναι μια διαδρομή, σαν εκείνες τις ξεχασμένες, που μόνο οι μυημένοι επιλέγουν. Χαίρομαι που σε αυτούς συγκαταλέγεστε...
Καλημέρα
Ευτυχώς,
που δεν λιποτάκτησε ακόμα ο έρωτας
κι έτσι δικαιώνεται ακόμα η ύπαρξή μας...
εγώ πάλι πιστεύω πως τον έρωτα κανείς στα μάτια πρέπει να κοιτά γιατί μονάχα εκεί ζωγραφίζονται τα αισθήματα της καρδιάς!
Ελένη μου θα κρατήσω μια επιφύλαξη για τούτο που γράφεις.
Δεν νιώθουν όλοι με τρόπο ίδιο τον έρωτα και την αγάπη.
Ας μην ξεχνάμε πως ο έρωτας τυφλώνει και χάνεται κάθε λογική…
Ευχαριστώ πολύ Βούλα, να περνάς όμορφα!
Αλήθεια Χάρις μου;
Συγκαταλέγομαι σε εκείνους;
…δεν ξέρω πως γίνηκε κάτι τέτοιο…
Να είσαι καλά γλυκιά μου…!!!
Ότι μας έχει μείνει goofyMAGOUFH μου…
Μένει να τον εκφράζουμε μονάχα με κάθε μας πράξη…
Έλεγα πάντα Σταυροδρόμι μου, πως όταν ο άντρας μιλά η γυναίκα πρέπει να λέει αμήν, πως όταν η γυναίκα μιλά ο άντρας πρέπει να λέει αμήν.
Πρέπει δηλαδή να υπάρχει ισότητα και κατανόηση και τούτο μόνο μέσα από την ταπεινότητα νιώθω πως μπορεί να επιτευχθεί.
Σίγουρα, όταν στα μάτια κοιτάζεις, κοιτάζεις την ψυχή του απέναντι σου κ’ είναι πάλι εκείνο που λέω κάποτε, πως δηλαδή στους δύο δεν πάει ποτέ ο ένας μπροστά πίσω ο άλλος, πάντοτε μαζί στο ίδιο ύψος, στην ίδια ευθεία να πορεύονται πρέπει.
Ίσως πάλι κάτι να μην κατάλαβα καλά… (κρατώ άλλωστε πάντα τούτη την αμφιβολία ζωντανή μέσα μου)
Δημοσίευση σχολίου