Κι αυτά τα μάτια σου τ’ απομεσήμερα
πως με κοιτάζουν τόσο φωτισμένα
όταν θλιμμένος από τραβιέμαι στην γωνιά
κι αφήνουνε ελεύθερα να μ’ αγκαλιάσουν
χιλιάδες χρώματα και μουσικές
και νανουρίζομαι παιδί μικρό στην αγκαλιά σου.
από το e-book: Ιωάννης Τσιουράκης, Υποσχέσεις του Φθινοπώρου
4 σχόλια:
σαν πουπουλένιο όνειρο...
μαγικό..
Καλή εβδομάδα, Ιωάννη..
Πάρα πολύ τρυφερό !!! Ιωάννη μου που είσαι χαθήκαμε !!! Φιλιά
Καλή εβδομάδα Καίτη!
Μαγικά δεν είναι πάντοτε τα όνειρα;
Έτσι το θέλω.
Έτσι το νιώθω.
Έτσι μου προσφέρεται.
Χαθήκαμε Λία!
Να είσαι καλά.
Χαιρετίσματα στα παιδιά.
Δημοσίευση σχολίου