Με το σκοτεινό το χρώμα του καπνού στα χείλη

…κι εμείς
με την πληγή ως το κόκκαλο να αιμορραγεί
και με το σκοτεινό το χρώμα του καπνού στα χείλη
διψούμε για λίγο ουρανό
λίγη βροχή
να ξεπλυθεί το μαύρο από τα μάτια
από τα χείλη
από τα δάχτυλα
που πρέπει τον κόσμο τον νέο ν’ αγκαλιάσουν…