Ακούω τις νύχτες που αργοσβήνουν στο απαλό χιόνι
μιλούν για τις όμορφες θάλασσες
τα κύματα τους τρυφερά πως τραγουδούνε το καλοκαίρι
τα όμορφα φιλιά πάνω στην άμμο
που κάνουν από έκσταση τ’ αστέρια να λαμπιρίζουν
κι εκείνα τα μικρά παιδιά στην άκρη του γιαλού
που έχουν έναν κόσμο χτίσει από άμμο
αύριο, που ένα κύμα θα τον ρίξει
εκείνα πάλι με γέλιο και χαρά
απ’ την αρχή θα πάρουν να τον χτίσουν.
3 σχόλια:
Ιωάννη μου,
πολύ ρεαλιστικό αλλά βγάζει και αισιοδοξο μήνυμα.
Συναίσθημα που πρέπει να καλλιεργούμε γιατί διαφορετικά... τελειώσαμε
Πολύ καλή ΣΑΣ και φωτεινή μέρα,
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Έτσι είναι Γλαρένια μου.
…και πάντα αισιοδοξία στο τέλος…
Να είσθε όλοι σας καλά!
Ωράιο ποίημα.
Δημοσίευση σχολίου