Μέρες της άνοιξης

Οι μέρες της άνοιξης

στόλιζαν το πολύχρωμο γαϊτανάκι τους

πλάι στ’ ανοιχτό μας παράθυρο.

Στάθηκες λίγο εκεί που το φως του ήλιου

έσβηνε το πίσω τοπίο

κι άφηνε το δικό του ζεστό ίχνος μέσα στον χώρο.

Έντυσε το κορμί σου

έφερε μέσα τ’ αρώματα

που έκλεψε απ’ το πολύχρωμο γαϊτανάκι.

Καθώς απομακρυνόσουν

έπεσε στο πάτωμα το ρούχο

σχηματίζοντας μια λίμνη από φως

κι έρωτα.

Στάθηκα πάνω απ’ τη λίμνη

ανάσανα το άρωμα του κορμιού σου

που φύλαξαν τ’ άλλα αρώματα.

Έκλεισα τα μάτια και καταδύθηκα

όπως καταδύονται οι κορμοράνοι

στη βαθιά θάλασσα.

Κι ήσουν η θάλασσα η βαθιά

το φως το αγνό στη διαύγεια του βυθού

η άμμος, η πέτρα, η ζωή.