Aπλές οι λέξεις μας

Κάθε Κυριακή επιστρέφω γεμάτος από εσένα.
Στα χέρια μου το φιλί σου, και στα χείλη.
Στο κορμί μου το άρωμα σου.
Τα μαλλιά με το χτένισμα των όμορφών σου δακτύλων.
Δικά σου τα δάκρυα στα δικά μου μάτια.
Και οι αποστάσεις το ίδιο μεγάλες πάντοτε
από μια μετάθεση που ολοένα καθυστερεί
κι από ένα τρένο που ολοένα χορεύει…
 
Τόσο απλές οι λέξεις μας.
«Μου λείπεις» ψελλίζεις
«κι έμενα μου λείπεις» ψελλίζω…
 
Κι οι αποχαιρετισμοί μας
σημειώματα μικρά στο πληκτρολόγιο του υπολογιστή
κι άλλα, ριγμένα στην τσάντα δήθεν τυχαία.
 
Σε λίγο θα ξεκινήσω
κι είναι ανίκανο να με κουράσει αυτό το ταξίδι
με πονάει μονάχα που πρέπει να φύγω
κι ένα σφύριγμα τρένου να συνοδέψει το «σ’ αγαπώ»…