Σωπαίνουμε μέσα απ’ τις λέξεις μας
με άρθρα τυφλά προσφωνούμε
ανθρώπους που έγιναν άγνωστοι.
Πυροβολούμε τα ψηλά μας τείχη
την ώρα που όλοι έχουν πιά χαθεί.
Μας κυκλώνει ο χρόνος
αφήνει λειψά τα ποτήρια από νερό
αστείρευτη τη δίψα στα χείλη.
Και τ’ απόβραδο ζεστό
κατηφορίζει με ταχύτητα τη Λιοσίων.
Αύριο
θα θυμάσαι μόνο το θόρυβο της απουσίας
μέσα στην πολύβουη νύχτα.
