Εν σκηνές δικαίων

Απριλίου τρεις
κι οι νύχτες της σιωπής απέραντες
παλιώνουν την ψυχή
ασπρίζουν τα χνάρια της πριν τα σβήσουν.

Σε μια κλωστή κρατάμε την ισορροπία της ζωής μας.

Ερημώνουν οι άνθρωποι
ερημώνουν κι οι πόλεις που ζούμε.
Θα χάσουμε τις ώρες, τις μέρες μας
μόνο η τάξη η παιδική μας θα μείνει
κι οι πρώτες λέξεις που μάθαμε
η φθαρμένη μπάλα στην αυλή
λίγες κάρτες που ανταλλάσσαμε παιδιά
και τα διπλωμένα ρούχα της παρέλασης.

Και η κλωστή τεντωμένη
στο χείλος του γκρεμού η ζωή μας.

Απριλίου τρείς
κι οι νύχτες απέραντες της σιωπής μας.
Εν σκηνές δικαίων
όσα εξομολογηθήκαμε στα γραπτά μας
τώρα αναπαύονται.

Θητεία

Μου έμειναν δύο σεντόνια
ένα κύπελο, πιρούνι και κουτάλι
ένας υπνόσακος παλιός.

Τριάντα χρόνια θητεία ως τώρα
τίποτε άλλο δεν κράτησα από δάκρυα.