Η σκάλα άδεια πίσω απ’ τους ανθρώπους
λίγα τριαντάφυλλα σε παλιούς τενεκέδες
η νύχτα θα κρύψει το λερωμένο πάτωμα
θα κρύψει το πέρασμα μας από το χώρο
αυτό που προσδοκούσαμε μας πρόδωσε
χάθηκε στο πιο διψασμένο μας όνειρο
κι η νύχτα, κλεισμένη έξω απ’ το χρόνο
ζωγραφίζει κύκλους συμμετρικούς
κύκλους κόκκινους, κύκλους μαύρους
πάνω απ’ τα σύννεφα
πέρα απ’ τα παλιά μας σπίτια
απ’ τα κουρασμένα παιδικά μας δωμάτια
η θλίψη μονάχα των ματιών μας
φωτίζει τον πέτρινο ουρανό
και τα μάτια των γειτόνων κλειστά
θαρρείς καθρέφτες που δεν έχουν
τίποτε να καθρεφτίσουν κι αργοσβήνουν
στις σκονισμένες υποσχέσεις του χρόνου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου