Ξαπλώναμε στην ταράτσα τα καλοκαίρια
κοιτάζαμε τ’ αστέρια
μιλούσαμε για εκείνα που θέλαμε να ‘ρθουν.
Μύριζε η γειτονιά ροδάκινο
απ’ την απέναντι ροδακινιά
και παιδική ευτυχία.
Η ανεμελιά του καλοκαιριού
κ' η αιωνιότητα της παιδικής ηλικίας
κάτω απ’ τον έναστρο ουρανό
μπροστά μας ο κάμπος
άπλωνε τα σπαρτά του
ως την άκρη του ορίζοντα
ως εκεί
που έφθανε κ’ η ψυχή μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου