Δεν έχω άνεση με τους ανθρώπους
ας όλοι πιστεύουν το αντίθετο.
Μαθαίνω τη σιωπή απ’ τις λέξεις
τις νύχτες απ’ τα τρένα
άλλοτε έρημα
κι άλλοτε
ασφυκτικά γεμάτα με αγνώστους
κι οι σταθμοί, ξένοι οι περισσότεροι.
Κλείνω σε λέξεις μικρές
απλές στιγμές
μα ίσως σπουδαίες.
Έτσι με γνώρισαν όσοι θέλησαν
έτσι χάθηκαν όσοι δεν μπόρεσαν
και τα χέρια σφιγμένα πάνω στο χαρτί
να μετρούν αποστάσεις
ανάμεσα στα γράμματα
αποστάσεις
ανάμεσα στους ανθρώπους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου