Λησμονημένος κόσμος

Τυλίγονται γύρω μας οι παλιές μέρες
μιλούν για το χρόνο
που δε χαρίσαμε στη ψυχή μας
για το χρόνο που αφήσαμε
και μας πήρε μακριά η θυμωμένη θάλασσα
που μας έκρυψε
στις πιο σκοτεινές της σπηλιές.

Μείναμε πίσω απ’ τις κλειστές πόρτες
ψυχών που δε χώρεσαν χρόνο
για άλλες ψυχές.

Κ’ η θάλασσα έφερε κύματα
στα δικά μας πόδια
δάκρυα αρμυρισμένα
γκρίζες φωτογραφίες
ενός κόσμου λησμονημένου.

Αποφόρια του καλοκαιριού

Περνούν οι μέρες
αφήνουν πίσω τους
τ’ αποφόρια του καλοκαιριού
πλάι στο τζάμι
πλάι στην επαφή μας
με τον έξω κόσμο.

Κλέψαν το φεγγάρι οι μνήμες
χρόνια ξεχασμένο στο συρτάρι
με τις παλιές μας φωτογραφίες.

Τι θυμόμαστε πια;
Τι μας κρατάει στη λογική
και τι μας οδηγεί
στην επόμενη μέρα;