ΗΧΕ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΕΙΧΑ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΟΤΙ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΕΡΗΜΕΣ ΧΩΡΕΣ ΚΡΥΒΟΥΝ ΜΕΣΑ ΤΟΥΣ ΜΑΓΑΛΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΜΑΣ.ΠΑΝΤΑ ΒΑΔΙΖΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΠΟΙΟ ΑΝΥΠΟΤΑ ΛΟΓΙΑ ΜΑΣ.ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΜΕΡΑ ΝΑ ΣΕ ΚΑΛΑ
βήμα βήμα γινόμαστε κοινωνοί αυτής της μυστικής αιωνιότητας, αρκεί να έχουμε ανοιχτή καρδιά να την αφουγκραστούμε και μάτια καθαρά για να την αισθανθούμε...
Ταξιδεύοντας στους μονόδρομους αμμφίδρομου διαδικτύου... πέρασα ξανά (μ' άλλο προσωπείο τώρα...) από τον πλάγιο e-ήχο σου Περαντζάδα καθημερινή από σελίδες με ποιητικό περιεχόμενο - συνήθεια κακή (;) να υποθηκεύω τα όνειρα "στο ωραίο μειδίαμα των υλικών" της ποίησης... Έμαθα να επενδύω πολλά στις λέξεις που πάντα φταίνε για τα πράγματα που αρχίζουν να συμβαίνουν (όπως πολύ εύστοχα το λέει η Κική Δημουλά) Έτσι με τράβηξαν και οι λέξεις στις ΕΡΗΜΕΣ ΧΩΡΕΣ Προσκυνώ τη μαγεία τους... "τα βήματά τους που θηλάζουν τη μυστική αιωνιότητα", "την εκκωφαντική σιωπή τους που πλησιάζει" Αλλά τελικά όλα είναι ένα πρόσχημα για να πω ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΩΝΑ και να παραπέμψω - για να συνεχίζεται το ντόμινο των ΚΛΙΚ εδώ κι εκεί- στις ΔΟΚΙΜΕΣ ΝΑΡΚΗΣ ΤΟΥ ΑΛΓΟΥΣ (το νέο blog μου)με προσανατολισμό πάντα την επιούσια ομοιοκαταληξία Χρυσηίδων Σιωπής - ή όπως αλλιώς θα ορίσουζε οι λέξεις την ΠΟΙΗΣΗ
Σε μια έρημη χώρα... Εκεί ίσως συναντηθούμε ξανά... Μετά από χρόνια... Δε θα μ' αναγνωρίσεις... Επειδή άλλαξα ή μήπως επειδή ξέχασες ποια είμαι; Θα γνωριστούμε απ' την αρχή... Ελπίζω τότε να μου δώσεις μια δεύτερη ευκαιρία... Να ζήσουμε μαζί όσες ανατολές μας έχουν μείνει...
Ήχε, καλησπέρα. Σ' ευχαριστώ για τις ευχές σου και την αγάπη σου. Η καρδιά μας, όταν δεν αγαπά κι όταν δεν αγαπιέται, μοιάζει με έρημη χώρα. Όμως, γύρω μας τα θαύματα μάς κυκλώνουν, αρκεί η καρδιά μας να είναι ανοιχτή και να πιστεύει για να μπορέσει να τα δει με τα μάτια της καρδιάς. Ένα θαύμα είναι και η ποίησή σου κι εγώ θαυμάστριά της.
Μα ψυχή μου είναι γνωστό πια τα μάτια είναι ο μόνος δρόμος ν’ αντικρίσεις την ψυχή όλα τα άλλα υποκρίνονται μ’ ευκολία. Κι όταν ερημώνουν τα μάτια ερημώνουν αναπόφευκτα κ’ οι ψυχές.
Νίκος μου σ’ ευχαριστώ. Καλά πηγαίνει και το βιβλίο. Εκείνο που με συγκινεί είναι ότι με όσους μίλησα αναγνώστες και μη της ποίησης που το αγόρασαν βρήκαν κάτι που να τους ταιριάζει στην ψυχή. Και τούτο να σου πω την αλήθεια μου με συγκινεί περισσότερο.
Ιάσωνα καλώς ήρθες. Έχει σημασία πάντοτε τι αφήνουν οι βόλτες τούτες να καθίσει στην ψυχή μας.
Καθισμένοι σ’ ένα καθισματάκι μικρό αντικρίζουμε κάποτε την θάλασσα μακριά από αυτή, κι άλλοτε καθισμένοι στην άκρη ενός ξύλινου μόλου αφήνουμε βορά τα πόδια μας στα άγγιγμα της…
Νίνα μου είναι εκείνο το παιγνίδι που κάνουν καμιά φορά τα μάτια με τα γυαλιά. Τα ψάχνεις ενώ τα φοράς. Έτσι κ’ η ψυχή καμιά φορά καταφέρνει να δει εκείνα που το μυαλό της επιτρέπει.
Κάποια μου ξεχνούμε άραγε ότι κάποτε αγαπήσαμε ή μήπως φοβούμαστε να επιστρέψουμε; Η απόσταση του χρόνου παγώνει στην μνήμη μας το παρελθόν και η εκ νέου γνωριμία μας φοβίζει. «Κι αν άλλαξε» πλανάται ένα ερώτημα… Μα οι άνθρωποι αλλάζουν όπως κι εμείς άλλωστε. Κερδίζει όποιος έχει την δύναμη να θέσεις τις νέες βάσεις. Και κοίταξε ακόμα και στους συντρόφους υπάρχει τούτη η απόσταση του χρόνου, κυρίως σ’ αυτό θα έλεγα, γιατί θα πρέπει όπως όλες μας οι σχέσεις έτσι κι αυτή να μπαίνουν καθημερινά σε νέες βάσεις.
Ελένη μου κάθε ευτυχία σας εύχομαι. Και μόνο ένα από τα δύο να σημβαίνει ερημώνει η ψυχής μας. Γερνάει όταν δεν αγαπιέται, ρυτιδιάζει όταν δεν αγαπά. Σ’ ευχαριστώ πολύ.
Λάκη ποτέ κανείς, φανερά τουλάχιστον δεν παραδέχθηκε την μοναξιά του. Η ανάγκη μας για αγάπη τάχα τι είναι, επιβεβαίωση της μοναξιάς μας δεν είναι. Να είσαι καλά.
"Ο κύκλος με την κιμωλία" αυτόν τώρα παίρνω για να χαράξω τις έρημες χώρες σου, να τις οριοθετήσω κι έπειτα να σου ανοίξω τα μάτια να, δεις, πόσες ψυχές ξαποσταίνουν μέσα τους.
32 σχόλια:
Υπέροχο
καλή σου μέρα
Έρημα μάτια...έρημες ψυχές!
Την καλησπέρα μου,Ιωάννη! :))
ΗΧΕ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΕΙΧΑ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΟΤΙ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΕΡΗΜΕΣ ΧΩΡΕΣ ΚΡΥΒΟΥΝ ΜΕΣΑ ΤΟΥΣ ΜΑΓΑΛΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΜΑΣ.ΠΑΝΤΑ ΒΑΔΙΖΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΠΟΙΟ ΑΝΥΠΟΤΑ ΛΟΓΙΑ ΜΑΣ.ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΜΕΡΑ ΝΑ ΣΕ ΚΑΛΑ
βήμα βήμα γινόμαστε κοινωνοί
αυτής της μυστικής αιωνιότητας,
αρκεί να έχουμε ανοιχτή καρδιά
να την αφουγκραστούμε
και μάτια καθαρά
για να την αισθανθούμε...
Κάτι τέτοιες εγγραφές, Γιάννη μου, μας πάνε παραπέρα και χαίρομαι που η ποιότητα εξακολουθεί να σε χαρακτηρίζει. Το βιβλίο σου πάει καλά; δε ρώτησα.
Οι ερημες χώρες που κανείς δεν είδε να πλησιάζει, χμ σπηλιές που κατοικούμε παρέα με τους Κύκλωπες!
Μοναξιά - Ερημιά....
Σαν αρρώστιες που σε τρώνε και κάνεις δεν μπορεί να τις διακρίνει πάνω σου γιατί απλά ειναι μακριά και δεν μπορεί να ( δεν θέλει;) να πλησιάσει...
Καλημερα
Ταξιδεύοντας στους μονόδρομους αμμφίδρομου διαδικτύου...
πέρασα ξανά (μ' άλλο προσωπείο τώρα...) από τον πλάγιο e-ήχο σου
Περαντζάδα καθημερινή από σελίδες με ποιητικό περιεχόμενο -
συνήθεια κακή (;) να υποθηκεύω τα όνειρα "στο ωραίο μειδίαμα των υλικών" της ποίησης... Έμαθα να επενδύω πολλά στις λέξεις που πάντα φταίνε για τα πράγματα που αρχίζουν να συμβαίνουν (όπως πολύ εύστοχα το λέει η Κική Δημουλά)
Έτσι με τράβηξαν και οι λέξεις στις ΕΡΗΜΕΣ ΧΩΡΕΣ
Προσκυνώ τη μαγεία τους...
"τα βήματά τους που θηλάζουν τη μυστική αιωνιότητα",
"την εκκωφαντική σιωπή τους που πλησιάζει"
Αλλά τελικά όλα είναι ένα πρόσχημα για να πω ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΩΝΑ και να παραπέμψω - για να συνεχίζεται το ντόμινο των ΚΛΙΚ εδώ κι εκεί-
στις ΔΟΚΙΜΕΣ ΝΑΡΚΗΣ ΤΟΥ ΑΛΓΟΥΣ (το νέο blog μου)με προσανατολισμό πάντα την επιούσια ομοιοκαταληξία Χρυσηίδων Σιωπής - ή όπως αλλιώς θα ορίσουζε οι λέξεις την ΠΟΙΗΣΗ
"κανείς δεν είδε από μακριά να πλησιάσει"
Μήπως και από κοντά βλέπουν;
Όμορφες σκέψεις, όμορφες χώρες.
Καλησπέρα.
Σε μια έρημη χώρα...
Εκεί ίσως συναντηθούμε ξανά...
Μετά από χρόνια...
Δε θα μ' αναγνωρίσεις...
Επειδή άλλαξα ή μήπως επειδή ξέχασες ποια είμαι;
Θα γνωριστούμε απ' την αρχή...
Ελπίζω τότε να μου δώσεις μια δεύτερη ευκαιρία...
Να ζήσουμε μαζί όσες ανατολές μας έχουν μείνει...
Ήχε, καλησπέρα. Σ' ευχαριστώ για τις ευχές σου και την αγάπη σου.
Η καρδιά μας, όταν δεν αγαπά κι όταν δεν αγαπιέται, μοιάζει με έρημη χώρα. Όμως, γύρω μας τα θαύματα μάς κυκλώνουν, αρκεί η καρδιά μας να είναι ανοιχτή και να πιστεύει για να μπορέσει να τα δει με τα μάτια της καρδιάς. Ένα θαύμα είναι και η ποίησή σου κι εγώ θαυμάστριά της.
Όλοι σε έρημες χώρες ζούμε. Απλά οι περισσότεροι δεν το αντιλαμβανόμαστε. Ή κι αν το αντιληφθούμε, δεν το παραδεχόμαστε. Μέρα καλή
Αναζητώ ένα θαύμα επειγόντως. Προς τα πού να κοιτάξω?
Κάποιες φορές είναι δική μας η ερημιά ακριβώς γιατί, δεν πλησιάσαμε ποτέ αυτές τις χώρες.
Την καλησπέρα μου
Άφωνος στον χώρο σου, ξεστομίζω σιωπές!
Ευχαριστώ πολύ Rat.
Καλώς ήρθες.
Μα ψυχή μου είναι γνωστό πια τα μάτια είναι ο μόνος δρόμος ν’ αντικρίσεις την ψυχή όλα τα άλλα υποκρίνονται μ’ ευκολία.
Κι όταν ερημώνουν τα μάτια ερημώνουν αναπόφευκτα κ’ οι ψυχές.
Φάντασμα μου βαδίζω μονάχα εκεί που πονώ.
Τα δωμάτια της ψυχής μας είναι, πως είναι δυνατών να μην έχουν εμάς εντός τους;
Σα μου, γύρω μας το θαύμα, και η λύπη, η αγάπη, ο άνθρωπος.
Τι απ’ τα τρία μπορούμε άραγε ν’ αντικρίσουμε;
Νίκος μου σ’ ευχαριστώ.
Καλά πηγαίνει και το βιβλίο.
Εκείνο που με συγκινεί είναι ότι με όσους μίλησα αναγνώστες και μη της ποίησης που το αγόρασαν βρήκαν κάτι που να τους ταιριάζει στην ψυχή.
Και τούτο να σου πω την αλήθεια μου με συγκινεί περισσότερο.
Κύκλωπες που φυλάγουν τα ξεχασμένα κι από μας ακόμα μυστικά μας Διόνυσε.
Καλώς ήρθες.
Πλησίον καλώς ήρθες.
Φύλαξε μονάχα το δεν θέλει, γιατί όποιο θέλει καταφέρνει έναν τρόπο να δει, ν’ ακούσει, να μάθει…
Ιάσωνα καλώς ήρθες.
Έχει σημασία πάντοτε τι αφήνουν οι βόλτες τούτες να καθίσει στην ψυχή μας.
Καθισμένοι σ’ ένα καθισματάκι μικρό αντικρίζουμε κάποτε την θάλασσα μακριά από αυτή, κι άλλοτε καθισμένοι στην άκρη ενός ξύλινου μόλου αφήνουμε βορά τα πόδια μας στα άγγιγμα της…
Πάντοτε εμείς επιλέγουμε.
Καλορίζικος ο νέος χώρος.
Νίνα μου είναι εκείνο το παιγνίδι που κάνουν καμιά φορά τα μάτια με τα γυαλιά.
Τα ψάχνεις ενώ τα φοράς.
Έτσι κ’ η ψυχή καμιά φορά καταφέρνει να δει εκείνα που το μυαλό της επιτρέπει.
Καλώς ήρθες.
Κάποια μου ξεχνούμε άραγε ότι κάποτε αγαπήσαμε ή μήπως φοβούμαστε να επιστρέψουμε;
Η απόσταση του χρόνου παγώνει στην μνήμη μας το παρελθόν και η εκ νέου γνωριμία μας φοβίζει.
«Κι αν άλλαξε» πλανάται ένα ερώτημα…
Μα οι άνθρωποι αλλάζουν όπως κι εμείς άλλωστε.
Κερδίζει όποιος έχει την δύναμη να θέσεις τις νέες βάσεις.
Και κοίταξε ακόμα και στους συντρόφους υπάρχει τούτη η απόσταση του χρόνου, κυρίως σ’ αυτό θα έλεγα, γιατί θα πρέπει όπως όλες μας οι σχέσεις έτσι κι αυτή να μπαίνουν καθημερινά σε νέες βάσεις.
Ελένη μου κάθε ευτυχία σας εύχομαι.
Και μόνο ένα από τα δύο να σημβαίνει ερημώνει η ψυχής μας.
Γερνάει όταν δεν αγαπιέται, ρυτιδιάζει όταν δεν αγαπά.
Σ’ ευχαριστώ πολύ.
Λάκη ποτέ κανείς, φανερά τουλάχιστον δεν παραδέχθηκε την μοναξιά του.
Η ανάγκη μας για αγάπη τάχα τι είναι, επιβεβαίωση της μοναξιάς μας δεν είναι.
Να είσαι καλά.
Aurangel στα μάτια μέσα κρύβεται το θαύμα, ενός παιδιού, ενός συντρόφου κι ακόμα στα δικά μας μάτια.
Κοίταξε βαθιά στην ψυχή σου κι αναρωτήσου τι σε κάνει και ζεις κι αν νιώθεις πως δεν αναρωτήσουν τι σε έκανε να ζεις.
Ροδούλα μου εκείνα που φοβόμαστε είναι.
Πάντοτε έτσι ήταν.
Σ’ ευχαριστώ που βρήκες ξανά τον δρόμο που κι εγώ έχασα.
ΠΚ δεν πιστεύω να υπάρχει κάτι πιο εκκωφαντικό απ’ τη σιωπή.
Καλώς ήρθες.
Όμορφοι στίχοι! Ειδικά εκείνος :
"ένα ένα τα βήματα θηλάζουν μια μυστική αιωνιότητα " !
Να σαι καλά.
"Ο κύκλος με την κιμωλία" αυτόν τώρα παίρνω για να χαράξω τις έρημες χώρες σου, να τις οριοθετήσω κι έπειτα να σου ανοίξω τα μάτια να, δεις, πόσες ψυχές ξαποσταίνουν μέσα τους.
Δημοσίευση σχολίου