'Όταν ονειρεύομαι δεν κινδυνεύω' ΗΧΕ ΜΟΥ ΚΡΑΤΑΩ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΣΟΥ ΦΥΛΑΧΤΟ ΑΠΟΨΕ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΟ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΕΣΑΙ ΜΕ ΜΑΤΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΝΑ ΑΛΗΤΕΥΟΥΝ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΣΟΥ.ΕΛΠΙΖΩ ΕΤΣΙ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΕΣΑΙ ΠΑΝΤΑ.ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ
Ψυχή μου τις περισσότερες φορές. Προκαλεί μια αναισθησία που δεν γνωρίζεις ποτέ που θα οδηγήσει.
Ένα φθινόπωρο μ’ εκείνα τα φύλλα τα κίτρινα τα πεσμένα στο χώμα κι έναν έρωτα μετανάστη από το ένα κομμάτι τους στήθους στο άλλο εύχομαι να έχουμε όλοι μας.
Κατερίνα μου σ’ ευχαριστώ πολύ. Γνωρίζεις κι εσύ όμως πόσο δύσκολο είναι να κρατήσεις σταθερή την γραμμή στο βάθος του ορίζοντα όταν εκείνη λατρέυει να σβήνει πότε στο νερό και πότε στα σύγνεφα…
Τότε Λάκη ισχύει εκείνο το παραπάνω, υπάρχει ο κίνδυνος της πραγματοποίησης τους. Μόνο που τότε παύουν να είναι όνειρα, αποκτά κάτι αβάσταχτα πραγματικό η μορφή τους που διώχνει λίγη λίγη την γοητεία απ’ την ψυχή τους. Τα όνειρα ίσως κατά βάθος να πρέπει να παραμένουν όνειρα…
16 σχόλια:
μέσα στις λέξεις πάντα.
κάστρα απόρθητα τελικά. δικά μας. Καλώς σε βρήκα πάλι ψιθυριστέ- σήμερα- ήχε.
αφησε ωτα ψυχης ανοιχτα...
ταξιδεψε σε ποταμια αγρια...
στις όχθες τους οι απαντησεις...
κι οταν βραδιαζει αφουγκρασου άνεμο...
να χαμογελας ψυχής μου....
σε αγαπαω (μα πως αλλιως άλλοστε;)
ταξιδευε...κατι θ' ακουμπησει την ψυχή
Με συγκίνησες, φίλε. Μπράβο και καλή δύναμη για τη συνέχεια.
'Όταν ονειρεύομαι δεν κινδυνεύω'
ΗΧΕ ΜΟΥ ΚΡΑΤΑΩ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΣΟΥ ΦΥΛΑΧΤΟ ΑΠΟΨΕ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΟ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΕΣΑΙ ΜΕ ΜΑΤΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΝΑ ΑΛΗΤΕΥΟΥΝ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΣΟΥ.ΕΛΠΙΖΩ ΕΤΣΙ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΕΣΑΙ ΠΑΝΤΑ.ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ
Καμμιά φορά είναι επικίνδυνο,ήχε μου,να ζεις μ'ασφάλεια...:)
Καλο φθινόπωρο να 'χουμε,φτιαγμένο απ' όνειρα και λέξεις...
Ωραίο ! μου άρεσε ΉΧΕ.Σ΄ αυτή τη γραμμή της λιτότητας να συνεχίσεις!
Κι αν αυτό που ονειρεύεσαι είν' επικίνδυνο; :)
ION μου είναι τα μόνα που αφήσαμε απόρθητα.
Και λέω αφήσαμε, από εμάς κινδυνεύουμε.
Πρώτοι εμείς χτυπάμε και πίσω οι άλλοι ακολουθούν.
Μαρίνα μου γνωρίζεις κι εσύ πως μένω έκθετος τα βράδια στους ήχους, στον άνεμο και την βροχή
δίχως χαμόγελο πολλές φορές
μ’ ένα μικρό κουπί στα χέρια…
Φιλί σου δίνω αγάπης αδιαπραγμάτευτης.
Σ’ ευχαριστώ πολύ Poet.
Καλώς ήρθες.
Φάντασμα μου καμιά φορά φοβίζουν και τα όνειρα.
Είναι τότε που νιώθεις πως μπορεί κάποτε να πραγματοποιηθούν.
Ψυχή μου τις περισσότερες φορές.
Προκαλεί μια αναισθησία που δεν γνωρίζεις ποτέ που θα οδηγήσει.
Ένα φθινόπωρο μ’ εκείνα τα φύλλα τα κίτρινα τα πεσμένα στο χώμα κι έναν έρωτα μετανάστη από το ένα κομμάτι τους στήθους στο άλλο εύχομαι να έχουμε όλοι μας.
Κατερίνα μου σ’ ευχαριστώ πολύ.
Γνωρίζεις κι εσύ όμως πόσο δύσκολο είναι να κρατήσεις σταθερή την γραμμή στο βάθος του ορίζοντα όταν εκείνη λατρέυει να σβήνει πότε στο νερό και πότε στα σύγνεφα…
Τότε Λάκη ισχύει εκείνο το παραπάνω, υπάρχει ο κίνδυνος της πραγματοποίησης τους.
Μόνο που τότε παύουν να είναι όνειρα, αποκτά κάτι αβάσταχτα πραγματικό η μορφή τους που διώχνει λίγη λίγη την γοητεία απ’ την ψυχή τους.
Τα όνειρα ίσως κατά βάθος να πρέπει να παραμένουν όνειρα…
''μονάχα όταν ονειρεύομαι δεν κινδυνεύω''
μεγάλη και γλυκόπικρη αλήθεια...
να σαι καλά και πάντα να ηχείς
αλλότε σαν ψίθυρος
άλλοτε σαν βροντή
κάποιος ή κάποια θα ΄σαι ακούσει.
καλησπέρα.
nomizeis......
Δημοσίευση σχολίου