Κίτρινα τα χέρια μου από τον πηλό.
Ολημερίς χτένιζα τα μαλλιά σου γυναίκα
με τα δάχτυλα τα πληγιασμένα
και μου ‘γινες στο τέλος της
μιαν άψυχη μορφή
πάνω σε βάθρο πέτρινο
γυμνή
να σε ορέγονται μάτια αδιάκριτα
κι εγώ
να λυσσομανώ στην ψυχή μου
για τον έρωτα
που δε πρόλαβα να σου κάνω απόψε
κάτω απ’ το φεγγάρι…
7 σχόλια:
Ψιτ..
Να δοκιμάσεις τα μάυρα γράμματα για τον τίτλο.. Μήπως και.. λέω εγώ τώρα..
Και να τα κάνεις μικρά μικρά..
Και θα γίνει (μάλλον)
Μα καλά θα μου πεις.. σε αυτό το κείμενο έτσι σχολιάζεις;
Σου έχω πει.. σιωπώ μπροστά στον έρωτα και την αγάπη..
Όμορφος ο συσχετισμός της γλυπτικής με την ανολοκλήρωτη αγάπη. Έντονη η εικόνα που με τη μουσική με μεταφέρει σε κάποιο ατελιέ της Αναγέννησης.
καλημέρα
H αγάπη που πληγώνει!
και πώς μας αρέσει έτσι να αφηνόμαστε στα νύχια της...
Το δοκίμασα jacki μου, δεν ωφελεί : (
Καλή και όμορφη σου ημέρα AlexMil.
Ξυπνούμε κάποιο πρωί και διαπιστώνουμε πως κάτι λείπει, από εκείνο που πλάσαμε την προηγούμενη βραδιά, από εκείνο που σχεδιάσαμε, από τη ζωή μας…
Κ’ είναι τότε που πασχίζουμε να καλύψουμε το κενό.
Πληγώνει Λόγια μου.
Και πληγώνει πολύ, όσο κι αν δεν το θέλουμε.
"Τα ελεύθερα κορμιά προσφέρονται...
στο χάδι του ανέμου,
του ήλιου,
του ματιού!"
ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΕΡΖΑΚΗΣ
Δημοσίευση σχολίου