Στον άνεμο αφήνω λόγια που χορεύουν
πότε όστρια, πότε σιρόκος
ζαλίζουν τα σημεία στίξης και τ’ αφήνουν
στα πόδια προτάσεων παλιών
που ξέμαθαν πια να περπατάνε
στα υγρά του φθινοπώρου μάτια μου
να πάρουν μουσική οι λέξεις
από εκείνον τον ήχο τον παράξενο
του βιολιού μέσα απ’ το κύμα
πριν βρουν στην αγκαλιά σου απάγκιο.
από το e-book: Ιωάννης Τσιουράκης, Υποσχέσεις του Φθινοπώρου
4 σχόλια:
:)
Φθινοπωρινές εικόνες..
πριν βρουν την αγκαλιά σου απάγκιο.
ο ήχος του βιολιού ο οικείος μου
οι λέξεις που το ταίριασμά τους αγαπώ
o Mozart η σπουδή της εφηβείας μου
οι άνεμοι κι η θάλασσα οι ζωές μας
μίλησες στη ψυχή μου σήμερα
Που δεν βρήκαν στην αγκαλιά μου απάγκιο Jacki μου.
Έτσι, για πιο σωστά…
Ο Mozart το άκουσμα μου για χρόνια αρκετά, μια θέση όμως πιο κάτω από τον Bach, Λόγια μου, η θάλασσα για χρόνια ήταν το σπίτι μου και οι άνεμοι θέριζαν ζωές εκεί.
Την θάλασσα την έχασα, με πήρε μακριά της η ζωή, τους ανέμους κράτησα μονάχα…
Δημοσίευση σχολίου