Δευτέρα 9 Ιουλίου 2018

Eκείνα τα φτερά


Είναι κι εκείνα τα σπασμένα φτερά
πλάι στον καθρέφτη που μας κοιτάζουν
κι εκείνο το είδωλο που ξεμακραίνει
καθώς νυχτώνει
και χάνονται οι φωνές στο σκοτάδι

κι αλήθεια
πότε μιλήσαμε για τα μεγάλα ταξίδια
για εκείνα που ξεκίνησαν εν’ απόγευμα καλοκαιριού
και δεν τέλειωσαν ακόμα
μήτε και που θα τελειώσουν ποτέ

για τα δανικά μας ρούχα
όταν ξεμείναμε κάποιο βράδυ μετά από μεθύσι
και που δεν αλλάξαμε από τότε κουβέντα
με τον σωτήρα μας, θαρρείς από ντροπή
από αποστροφή για την εξομολόγηση που έφερε το μεθύσι

κι εκείνα τα φτερά, τα γκριζαρισμένα φτερά
στέκουν πάντα εκεί, όπου κοιτάξεις
κ’ ίσως θα ‘ναι πάντα 15 Οκτώβρη
και θα γεννιέμαι ξανά και ξανά
στον ίδιο πάντα καθρέφτη.

Δεν υπάρχουν σχόλια: