Έρχεται κάποτε η ώρα
ν’ ανοίξουμε το κιβώτιο
π’ αφήσαμε τελευταίο στη μετακόμιση
με τις φωτογραφίες τις παιδικές μας
εκείνων που έφυγαν
εκείνων που μας πόνεσαν
τις φθαρμένες επιστολές τους
τις παλιές κασέτες με τις φωνές τους
- που όμως, πετάξαμε τα κασετόφωνα
και δεν ακούμε πια –
κι αλίμονο
μονάχα μπροστά τους
καταλαβαίνουμε τη γύμνια της ψυχής μας
απέναντι στο παρελθόν που μας ορίζει.
Οροπέδιο, Χειμώνας 2019, τεύχος 22
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου