Κάποτε θα σωπάσουμε
βασανισμένοι απ’ τις κραυγές όσων που μας πρόδωσαν
κρυμμένοι απ’ τις λέξεις που θέλησαν να μας πονέσουν.
Θα σωπάσουμε
και κρατώντας απ’ το χέρι την παιδική μας ηλικία
θα ζωγραφίσουμε πάνω στους τοίχους
έναν ήλιο, ένα σπίτι
την μητέρα και τον πατέρα κρατημένους απ’ το χέρι
και στη μέση εμείς
μ’ εκείνα τα λουλούδια
που σα δέντρα ανεβαίνουν ψηλά στον ουρανό.
Θα σωπάσουμε
γιατί μιλούν με τον Θεό όσοι σιωπούν
γιατί παύουν να πονούν τα βράδια
γιατί κόβουν σα μαχαίρια οι σιωπές τους
Κι αν ξεκινήσουμε μια νύχτα για εκείνο το ταξίδι
μες στις βαλίτσες μας θα υπάρχει φυλαγμένη καλά
η παλιά μας φωνή, η δακρυσμένη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου