Κι όλο με ρωτάς
πως έχασα τ’ όνομά μου
μα έγιναν βρώμικοι οι δρόμοι σου
με αίματα στάσιμα στα σκοτεινά τους
έχουν τα χέρια απλωμένα οι απόκληροι
κάτι γυρεύουν
κάτι χάνουν στη ζητιανιά τους
κ’ οι νύχτες
ένα παράξενο δάνειο του χρόνου
πίσω από κλειστά παράθυρα
κόβει φέτες τη ψυχή μου
ρίχνοντας κομμάτια ουρανό
στους επιλήσμονες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου