Μοιράσαμε τόσο ανεπιτήδευτα τις λέξεις
σαν ήμαστε παιδιά
τώρα σωπαίνουν οι νύχτες
τρέφονται απ’ τη μοναξιά μας
νικηθήκαμε από την παιδική μας επιθυμία
για κάτι αληθινό.
Κλέβουμε αθόρυβα ώρες
απ’ τα σκισμένα φύλλα των παλιών ημερολογίων
ελπίζοντας πως κάποτε θα επιστρέψουμε
σ’ εκείνη την παιδική ηλικία
να πάρουμε πίσω τις λέξεις
ν’ αφήσουμε γαλανό τον ουρανό
στην πιο αθώα μας εποχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου