Έχουν τα βήματα πετρώσει
χίλιες νύχτες τώρα
απόκαμα ναυαγισμένος
σε λίμνες που δε γνώρισαν
καμία γαλήνη
κανένα παιδικό παιγνίδι στον όχτο.
Κάποια στιγμή
στερεύει η γη που μοιραζόμαστε
λιγοστεύει το νερό
και μόνο τα ποιήματα
λένε την αλήθεια.
Κ’ οι μέρες ορφανές από ήλιο
φθάνουν στην άκρη του φθινοπώρου
σα καράβια δαρμένα απ’ τον άνεμο
και ξαναρχίζουν
το παλιό μελαγχολικό τους τραγούδι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου