Σημείωμα δεύτερο

Είναι τούτη η εποχή που με αλλάζει
όλα ανθίζουν εντός μου, όλα ομορφαίνουν
κι οι εξομολογήσεις καθημερινές
κι οι στιχουργίες καθημερινές
και τα ονείρατα, και τα ταξίδια...
 
κι όλα τους είσαι εσύ…

Σημείωμα πρώτο

Ανοίγω με χαρά τα μάτια, σε λίγο θα σε ξυπνήσω κι έτσι θα αποκτήσει μορφή η μέρα μου, και χρώμα, και άρωμα, όπως όλες οι προηγούμενες μέρες και νύχτες ντύθηκαν κάθε τι δικό σου.

Θα σταθώ λίγο μέσα στο βλέμμα σου, χαμογελάει, και η ψυχή μου γίνεται η γλυκιά του παρέα σε τούτο το χαμόγελο.

Θέλω να σου πω πόσο σ’ αγαπώ.

Αφήνω τα γράμματα με τα χείλη μου στο γυμνό σου σώμα.

Κι είναι τα γράμματα σπόροι μικροί που βλασταίνουν κι ανθίζουν καθώς σ’ αγγίζουν.

Ανθίζω κι εγώ, ανθίζει η ψυχή μου, η καρδιά, τα όνειρά μου…

Το πηγάδι

Άκουσα την ηχώ μου στο πηγάδι

έφερε πίσω το «σ’ αγαπώ»

μόνο που είχε ντυθεί το άρωμα σου

κ’ είχε το τσιμπιδάκι των μαλλιών

που έχασες προχθές

στο απογευματινό μας το παιγνίδι

πλάι στο πηγάδι

όπως έβγαζα νερό με τον κουβά

κι έριχνα μικρές γουλιές

στο κλείσιμο των μοιρών σου

άνοιγαν σιγά σιγά

κι έτσι ντροπαλά

και γέμιζε χρώματα ο ουρανός.

Λογοτεχνικό περιοδικό "Απόπλους", τεύχος 48, Σάμος, Άνοιξη Καλοκαίρι 2010

 

από το e-book: Ιωάννης Τσιουράκης, Υποσχέσεις του Φθινοπώρου

Τα Γράμματα Της Υβόννης

Ιωάννης Τσιουράκης

 
Τα Γράμματα Της Υβόννης
(νουβέλα)

 
ISBN: 978-960-694-075-0

 
Εκδόσεις: Δρόμων

(Τηλ. & Fax: 210-26. 17. 648)

Επιμέλεια έκδοσης: Ζώης Μπενάρδος

 

 

Κείμενο οπισθόφυλλου

 

Μ’ ένα πλοίο, μ’ ένα τρένο οι αποσκευές να ταξιδεύουν μα στους ηλεκτρονικούς πίνακες αναχωρήσεων στις άκρες των ματιών, πάντοτε ίδιος να μένει ο προορισμός.

 

Τι μπορούν άραγε κι εκείνα να κρύψουν;

Τι ν’ αποφύγουν;

Από πού να κρατηθούν;

 

Στην ούγια της ψυχής έχει γράψει με γράμματα μεγάλα τ’ όνομά του ο πόνος, τ’ όνομά σου, κι από το ξέφτισμα της μόνο εκείνη απομένει άθικτη.

Η ούγια με τ’ όνομά σου.

 

Κι ο ήλιος να βρίσκει στα σκοτεινά το βλέμμα μου να το διαβάζει, να το τρυπάει, να το διαπερνά, ώσπου εκεί να φθάνει που ξημερώνει η αλλιώτικη μέρα...

Με το σκοτεινό το χρώμα του καπνού στα χείλη

…κι εμείς
με την πληγή ως το κόκκαλο να αιμορραγεί
και με το σκοτεινό το χρώμα του καπνού στα χείλη
διψούμε για λίγο ουρανό
λίγη βροχή
να ξεπλυθεί το μαύρο από τα μάτια
από τα χείλη
από τα δάχτυλα
που πρέπει τον κόσμο τον νέο ν’ αγκαλιάσουν…

Θέλω για επαναστάσεις να γράψω

Θέλω για επαναστάσεις να γράψω

μα τα γράμματα σχηματίζουν μονάχα

τη λέξη "σ’ αγαπώ"...

 

 

από το e-book: Ιωάννης Τσιουράκης, Υποσχέσεις του Φθινοπώρου

Πατρικό σπίτι

Φέρνω στη μνήμη

τα παιδικά σου γέλια

και τα παιγνίδια του καλοκαιριού

που μου εμπιστεύθηκες πλάι στο κύμα.

Το πέτρινο πατρικό σου σπίτι

το κοριτσίστικο δωμάτιο

το κουζινάκι της αυλής

τον γκρίζο μεγάλο γάτο

τις μπούκλες τις φουντωτές σου.

 

Καπνίζει πάντα το τζάκι του σπιτιού

όλο χαμόγελα και φωτεινές αγκαλιές

στέκουμαι στην είσοδο της αυλής πριν μπω.

 

Προσεύχομαι.

 

Είναι το σπίτι που μεγάλωσες…

 

από το e-book: Ιωάννης Τσιουράκης, Υποσχέσεις του Φθινοπώρου

Δωσ' μου μια ελπίδα...

Δώσε μου μόνο ένα βλέμμα παιδικό

από εκείνα που ήλιο κρύβουν κι ελπίδα

και σ’ ένα χέρι απαλό ένα λουλούδι κόκκινο βάλε

ή έναν ώριμο καρπό απ’ τη γη

κι από της θάλασσας τα πλάτη

ένα κύμα αλλιώτικο…

Το τραγούδι των παιδιών

Έφερε ο άνεμος μια σου εικόνα εδώ

γέμισε χαρά ο τόπος

σα το τραγούδι των παιδιών

όταν χαρίζουνε τη μέρα στο παιγνίδι.

 

Λογοτεχνικό περιοδικό "Απόπλους", τεύχος 48, Σάμος, Άνοιξη Καλοκαίρι 2010

 

από το e-book: Ιωάννης Τσιουράκης, Υποσχέσεις του Φθινοπώρου

Απομεσήμερα μάτια

Κι αυτά τα μάτια σου τ’ απομεσήμερα

πως με κοιτάζουν τόσο φωτισμένα

όταν θλιμμένος από τραβιέμαι στην γωνιά

κι αφήνουνε ελεύθερα να μ’ αγκαλιάσουν

χιλιάδες χρώματα και μουσικές

και νανουρίζομαι παιδί μικρό στην αγκαλιά σου.

 

 

από το e-book: Ιωάννης Τσιουράκης, Υποσχέσεις του Φθινοπώρου