Αυτό φταίει τελικά... Κινήσαμε για πόλεμο χωρίς να κρατάμε ένα τριαντάφυλλο στο χέρι.... Χωρίς να έχεις πρόθεση να το δώσεις κάπου... Παρά μόνο περιμένεις πότε θα στο δώσει η άλλη, για να πάρεις ενέργεια και να κινηθείς... Δεν είναι έτσι ο έρωτας όμως... Είναι αμφίδρομο παιχνίδι...
Αλλιώς θα χάσεις τα πάντα... όσο κι αν τα ονειρευόσουν... Μπορείς να τα χάσεις ακριβώς γιατι τα άφησες να σου φύγουν... Τόσο απλά... Έτσι είναι η ζωή... Μη πεις ποτέ ότι δεν έφταιξες. Είναι μεγάλο ψέμα...
Mηπως αυτο που φταιει ειναι πως κινησες για πολεμο χωρίς οπλα? ξερω ποσο τα μισεις... Η πολεμος λοιπον με όπλα... ή βόλτα με πανεμορφα τριαντάφυλλα σαν το παραπάνω.. Φιλιά και καλημερα
Φοίβη μου πάντα μ’ ένα τριαντάφυλλο έντυνα τα ταξίδια ή έστω τις εξόδους μου. Προσφορά πάντα το τριαντάφυλλο σε κάποια που το βλέμμα μου θα κέρδιζε που την αίσθηση μου να ταξιδέψω θα συγκινούσε. Δεν προσέμενα ποτέ ένα τριαντάφυλλο να μου δώσουν, πάντα εγώ ο κήπος πάντα εγώ το χέρι που προσφέρει…
Τώρα μη με κάνεις να αλλάξω εικόνα... Θα σου πω πως δεν έχει αγκάθια κι έτσι σου εύχομαι τη ζωή και την αγάπη... Κάπου κρύβονται τα ωραία. Κάπου μας περιμένουν τα καλύτερα.
Γιάννη , με συγκίνησες πολύ. Ανήκεις λοιπόν κι εσύ στη φυλή των τρυφερών ανθρώπων , στη γαλαζοαίματη γενιά των ποιητών.Στις 23 Νοεμβρίου παρουσιάζω την ανθολογία μου "το θηλυκό πρόσωπο της ποίησης στη Θεσσαλονίκη" στη Δημοτική Βιβλιοθήκη στο κέντρο .Αν θέλεις πέρασε.
32 σχόλια:
τουτο θα φταιει τελικα....
τ΄οτι κινησαμε για πολεμο χωρις ελπιδα...
τριανταφυλλο εσυ...
λυγμος εκεινη....
τριανταφυλλο εσυ....
κι αγκαθι τρυφερο τ΄ακροδαχτυλο τρυπα καθως να σ΄αγκαλιασει κανει...
μια σταγονα αιμα στα χειλη σου ακουμπα
ετσι...σαν φιλι
ετσι...για φιλι
καλη σου νυχτα Ηχε μου.....
Αυτό φταίει τελικά... Κινήσαμε για πόλεμο χωρίς να κρατάμε ένα τριαντάφυλλο στο χέρι....
Χωρίς να έχεις πρόθεση να το δώσεις κάπου...
Παρά μόνο περιμένεις πότε θα στο δώσει η άλλη, για να πάρεις ενέργεια και να κινηθείς...
Δεν είναι έτσι ο έρωτας όμως... Είναι αμφίδρομο παιχνίδι...
Αλλιώς θα χάσεις τα πάντα... όσο κι αν τα ονειρευόσουν... Μπορείς να τα χάσεις ακριβώς γιατι τα άφησες να σου φύγουν... Τόσο απλά...
Έτσι είναι η ζωή... Μη πεις ποτέ ότι δεν έφταιξες. Είναι μεγάλο ψέμα...
"΄Οποιος στη μάχη πάει για να πεθάνει
στρατιώτη μου τον πόλεμο τον χάνει.."
΄Ηχε μου, τα εμβατήρια να 'χουμε έτοιμα για την επόμενη φορά
Γλαρένιες αγκαλιές
Καιρος να ξαποστασεις ....
Κι η μουσικη που διαλεξες ....αγκαλια καρδιας ειναι ....
Ιωαννα
Σου αφήνω έναν στίχο του Τάσου Λειβαδίτη
"Κάποτε θα κλάψω τόσο πολύ που θα εξευμενίσω όλα τα ρόδα."
Μου άρεσε ο στίχος σου : Τέλη Σεπτέμβρη κι έγειρε πάνω σου ένα ανθισμένο κλωνάρι
τριαντάφυλλο εκείνη, μα να προσέχουμε τ' αγκάθια του έρωτα.
..ωραία photo.
Καλημέρα Ήχε.
αγωνας απο πριν χαμενος ναι..αλλα η διαδρομη;;
τριανταφυλλενιοι να ειναι οι δρομοι σου..αγορι!!
Στον πόλεμο της καρδιάς με εμβατήρια; Ποτέ!
Πάρε ανάσες, βγάλε τ' αγκάθια από το τριαντάφυλλο και πάλι απ' την αρχή!
Καλημέρα
Πειράζει να μη σχολιάσω και να κρατήσω τα λόγια σου μόνο, Γιάννη μου;
Καλημέρα..
Mηπως αυτο που φταιει ειναι πως κινησες για πολεμο χωρίς οπλα?
ξερω ποσο τα μισεις...
Η πολεμος λοιπον με όπλα... ή βόλτα με πανεμορφα τριαντάφυλλα σαν το παραπάνω..
Φιλιά και καλημερα
Τα άνθη δεν ανοίγουν πάντα τον δρόμο....
τον γλυκαίνουν μόνο όταν ο άλλος μπορεί να ακούσει το κάλεσμα της καρδιάς και του νου.
Καλό σου μήνα
χρωματιστό και μυρωδάτο!
Tριανταφυλλο εγω..
Μαρίνα μου
και τ’ ακροδάχτυλα που αγγίζουν, τι παθαίνουν τ’ ακροδάχτυλα που αγγίζουν;
Φοίβη μου
πάντα μ’ ένα τριαντάφυλλο έντυνα τα ταξίδια ή έστω τις εξόδους μου.
Προσφορά πάντα το τριαντάφυλλο σε κάποια που το βλέμμα μου θα κέρδιζε που την αίσθηση μου να ταξιδέψω θα συγκινούσε.
Δεν προσέμενα ποτέ ένα τριαντάφυλλο να μου δώσουν, πάντα εγώ ο κήπος πάντα εγώ το χέρι που προσφέρει…
Γλαρένια μου
μάλλον τραγούδια όμορφα κι εύθυμα θα έχουμε πάλι κι όχι εμβατήρια.
Πρέπει κάποτε να μάθουμε.
Ιωάννα μου
θα ξαποστάσω κι εγώ μήτε για το πόσο γνωρίζω μήτε για το πότε, νιώθω πάντως να πλησιάζει ο καιρός.
Κατερίνα μου
«Αυτός ο άνθρωπος είναι ένα τριαντάφυλλο
γι’ αυτό με πληγώνει.
Τις νύχτες αφήνει τα κλαδιά του
έξω από τα όνειρα
τ’ αγκάθια του στη λέξη εγώ,
τα πέταλα στις πληγές της ημέρας
το πρωί
τα φοράει και χάνεται.»
Το θυμάσαι το παραπάνω;
Δικό σου είναι από το «Πανσέληνος στην οδό Φράγκων».
Είναι σα να με περιγράφεις…
Ηλία
πρέπει άραγε να προσέχουμε ή απλά να γνωρίζουμε και να περιμένουμε;
Φεγγαραγκαλιά μου
πάντα όμορφη η διαδρομή, κατανοητή ίσως μετά από καιρό, όταν πια τίποτε δεν μπορεί ν’ αλλάξει…
Σταλαγματιά μου
μάλλον εκεί καταλήγουμε.
Όχι εμβατήρια μονάχα αισθήματα κι αισθήσεις σε πλήρη εγρήγορση.
eρωτα μου
να μη σχολιάσεις αν δεν το επιθυμείς.
Όμορφα βράδια να έχεις.
Μαρία μου
και όπλα είχα παρόλο το μίσος μου, πάντα μαζί μου τα έχω απλά δεν εξοικειώθηκα με την χρήση τους χρόνια τώρα…
Θαλασσινή μου όμορφο μήνα να έχεις.
Ποτέ δεν ανοίγουν το δρόμο, καμιά φορά μονάχα ίσως ξεγελάσουν τους κλειδοκράτορες και μόνο αυτό.
Ηδονική μου τι να πω!
Καλώς ήρθες.
Μην τρυπήσεις μονάχα με τ’ αγκάθια μα και τούτο απίθανο το βρίσκω.
Ενα πέταλο ηδονής είμαι..
Ηδονική μου
άλλο το πέταλλο κι άλλο το τριαντάφυλλο.
Με το ένα ραίνεις και με τ' άλλο τρυπάς...
Τι κρίμα,
να μην αφήνει ο πόλεμος καμιά πτυχή της ζωής μας.
Τι κρίμα,
ως κι αυτό το αγαπημένο κόκκινο τριαντάφυλλο πόνους να υπόσχεται.
Τι κρίμα…
Τώρα μη με κάνεις να αλλάξω εικόνα... Θα σου πω πως δεν έχει αγκάθια κι έτσι σου εύχομαι τη ζωή και την αγάπη... Κάπου κρύβονται τα ωραία. Κάπου μας περιμένουν τα καλύτερα.
Γιάννη , με συγκίνησες πολύ. Ανήκεις λοιπόν κι εσύ στη φυλή των τρυφερών ανθρώπων , στη γαλαζοαίματη γενιά των ποιητών.Στις 23 Νοεμβρίου παρουσιάζω την ανθολογία μου "το θηλυκό πρόσωπο της ποίησης στη Θεσσαλονίκη" στη Δημοτική Βιβλιοθήκη στο κέντρο .Αν θέλεις πέρασε.
Τίποτε να μην αλλάξεις Βίκυ μου.
Κάπου κάτι μας περιμένει, έτσι είναι.
Όμορφο το σπιτικό που έφτιαξες.
Κατερίνα μου
εκτός απροόπτου θα βρίσκομαι εκεί.
Ευχαριστώ πολύ.
Δημοσίευση σχολίου