Εγώ που τόσο τα μισώκι' ξελεπιάζομαι στη θωριά τους,τούτο το ύπουλο το κάμωματου μουσαφίρη σου φοβούμαι.Δε θέλω ο φίλος να δακρύζει...Γλαρένιες αγκαλιές(Υ.Γ. να στο ξαναπώ; Μ' αρέσει όπως γράφεις)
Μου θύμισες έναν στίχο του ΣαχτούρηΑπ΄το πρωί χαίρομαι ένα φίδι τυλιγμένο στο λαιμό μου.....
Νόμισα πως δεν κατάλαβα τίποτα.Μέχρι που μού ήρθε να δακρύσω... :-)Σ' ευχαριστώ
μήπως είναι ένα κομμάτι του εαυτού μας που δεν μπορούμε να αποδεχτούμε;
Τώρα πότε ακριβώς είναι τα Χρόνια Πολλά, δεν κατάλαβα... αλλά, αν δεν ήρθαν, κοντεύουν... Να είσαι καλά!
Γλαρένια μου Σ’ ευχαριστώ, από καρδιάς σ’ ευχαριστώ.Προσπαθώ να μην δακρύζω, αλλά…
Κατερίνα μου συγχώρεσε με, ποιήτρια εσύ αγαπημένη από χρόνια πολλά, μα αγαπημένος κι ο Σαχτούρης.Θα το καταλάβεις στην επόμενη ανάρτηση.
Δημήτρη εγώ σ’ ευχαριστώ.
Σα μου το έχω απλά αποδεχτεί όπως πολλά ακόμα.
Βίκυ μου, ψυχή μου λίγες ακόμα ημέρες.Σ’ ευχαριστώ από τώρα. Θα το καταλάβεις.Γλυκό βράδυ να έχεις.
Πολύ όμορφο.
Λένε πως δεν κάνει να φιλάς στα μάτια όποιον αγαπάς, γιατί δεν θα τον ξαναδείς... είναι σαν αποχαιρετισμός... γι'αυτό το φιλάς πάνω απ'τα μάτια? και δακρύζεις?Την αγάπη μου.
to fidi einai kommati tou eautou mas?
θα ελεγα εξαιρετικό Ιωάννη...πραγματικα εξαιρετικο...---------------------- Να πω και το αστειακι μου γιατι θα σκασω ???επιτελους κι ενα φιδι! Οχι μονο βροχή!! χεχε σε λατρευω βρε!!!
Το ιδιο κανει και το φιδι...
..κ σαν τα ερπετά , δέρμα αλλάζω..κ ας χάθηκαν για πάντα οι Εποχές..Σε φίλώ..
Ακόμα και αν το σκοτώσεις αυτό πάλι θα θεριέψει...σαν λερναία ύδρα...Κάτι που μας κάνει να δακρύζουμε ζει πάντα μέσα μας...
Ευχαριστώ Δείμο.
eρωτάκι ναι, για τούτο, κι όμως κάθε φορά το ξεναβρίσκω να περιμένει.
Ζωάκι κομμάτι κι αυτό, άλλοτε κρυφό κι άλλοτε φανερό.
Μαρία μου έχεις δει τα φίδια να χορεύουν στην βροχή;
Κάντυ όλοι το ίδιο κάνουμε…
Μοίρα οι μέσα μας εποχές χάθηκαν κι εκείνες;
Έδρα είπα και πριν πάντα εκεί με περιμένει.Πάντα βρίσκεται εκεί και επαιτεί κάτι να πάρει…
Δελτία καιρού, γινήκαν ..ήχε μου..καλο μας μεσημέρι..
Δημοσίευση σχολίου
25 σχόλια:
Εγώ που τόσο τα μισώ
κι' ξελεπιάζομαι στη θωριά τους,
τούτο το ύπουλο το κάμωμα
του μουσαφίρη σου φοβούμαι.
Δε θέλω ο φίλος να δακρύζει...
Γλαρένιες αγκαλιές
(Υ.Γ. να στο ξαναπώ; Μ' αρέσει όπως γράφεις)
Μου θύμισες έναν στίχο του Σαχτούρη
Απ΄το πρωί χαίρομαι ένα φίδι τυλιγμένο στο λαιμό μου.....
Νόμισα πως δεν κατάλαβα τίποτα.
Μέχρι που μού ήρθε να δακρύσω... :-)
Σ' ευχαριστώ
μήπως είναι ένα κομμάτι του εαυτού μας που δεν μπορούμε να αποδεχτούμε;
Τώρα πότε ακριβώς είναι τα Χρόνια Πολλά, δεν κατάλαβα... αλλά, αν δεν ήρθαν, κοντεύουν... Να είσαι καλά!
Γλαρένια μου
Σ’ ευχαριστώ, από καρδιάς σ’ ευχαριστώ.
Προσπαθώ να μην δακρύζω, αλλά…
Κατερίνα μου
συγχώρεσε με, ποιήτρια εσύ αγαπημένη από χρόνια πολλά, μα αγαπημένος κι ο Σαχτούρης.
Θα το καταλάβεις στην επόμενη ανάρτηση.
Δημήτρη
εγώ σ’ ευχαριστώ.
Σα μου
το έχω απλά αποδεχτεί όπως πολλά ακόμα.
Βίκυ μου, ψυχή μου
λίγες ακόμα ημέρες.
Σ’ ευχαριστώ από τώρα. Θα το καταλάβεις.
Γλυκό βράδυ να έχεις.
Πολύ όμορφο.
Λένε πως δεν κάνει να φιλάς στα μάτια όποιον αγαπάς, γιατί δεν θα τον ξαναδείς... είναι σαν αποχαιρετισμός... γι'αυτό το φιλάς πάνω απ'τα μάτια? και δακρύζεις?
Την αγάπη μου.
to fidi einai kommati tou eautou mas?
θα ελεγα εξαιρετικό Ιωάννη...
πραγματικα εξαιρετικο...
----------------------
Να πω και το αστειακι μου γιατι θα σκασω ???
επιτελους κι ενα φιδι! Οχι μονο βροχή!! χεχε σε λατρευω βρε!!!
Το ιδιο κανει και το φιδι...
..κ σαν τα ερπετά , δέρμα αλλάζω..
κ ας χάθηκαν για πάντα οι Εποχές..
Σε φίλώ..
Ακόμα και αν το σκοτώσεις αυτό πάλι θα θεριέψει...σαν λερναία ύδρα...Κάτι που μας κάνει να δακρύζουμε ζει πάντα μέσα μας...
Ευχαριστώ Δείμο.
eρωτάκι
ναι, για τούτο, κι όμως κάθε φορά το ξεναβρίσκω να περιμένει.
Ζωάκι
κομμάτι κι αυτό, άλλοτε κρυφό κι άλλοτε φανερό.
Μαρία μου
έχεις δει τα φίδια να χορεύουν στην βροχή;
Κάντυ
όλοι το ίδιο κάνουμε…
Μοίρα
οι μέσα μας εποχές χάθηκαν κι εκείνες;
Έδρα
είπα και πριν πάντα εκεί με περιμένει.
Πάντα βρίσκεται εκεί και επαιτεί κάτι να πάρει…
Δελτία καιρού, γινήκαν ..ήχε μου..
καλο μας μεσημέρι..
Δημοσίευση σχολίου