Βγαίνουν λειψές στο μέτρημα οι μέρες
κι εσύ ζητάς εκείνο το τραγούδι που έλεγε
για το τράμ το τελευταίο…
Πες μου λοιπόν
πόσοι ξεχύθηκαν μ’ ένα ταμπούρλο στα χέρια
να το χτυπούν στις γειτονιές;
Φοβούνται σήμερα τα παιδιά μην τα μαλώσεις.
Να κλαίνε δεν τους αρέσει, λένε
εγώ λέω, τα δάκρυα δεν αντέχουν να βλέπουν….
8 σχόλια:
Ούτε πρόκειται Ιωάννη μου να ξαναβγούν με το ταμπούρλο στις γειτονιές, γιατί όπως λες κι' εσύ όλα κάνουν ένα κύκλο.
Τώρα βρισκόμαστε στη φάση του ......ωχαδερφισμού..
Αν ο κύκλος αποφασίσει να ξανατσουλήσει.. ίσως..λέω..
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
(υ.γ. μη με παρεξηγείς για το χθεσινό μου σχολιο...αλλά αν σταματούσες κι' εσύ, θα μου κακοφαινόταν)
Tα παιδια ,Ηχε μας, κλαινε στις γωνιες των σχολικων αυλων γιατι δεν βρισκουν πια αγκαλιες να κλαψουν.Χτυπουν το ταμπουρλο στις ταξεις τους οταν τους επιτρεπουμε να ονειρευτουν....αλλα εμεις οι μεγαλοι κανουμε πως δεν τα βλεπουμε γιατι θελει ''αρετη και τολμη''και μεγαλωσυνη για να ''δουμε''... καλο απογευμα και ευχαριστω που ομορφαινεις τις μερες μας Ηχε!!!
Kαλησπέρα και φιλιά πολλά.Να χεις ενα ομορφο Σαββατοκύριακο Γιάννη μου.
Γλαρένια μου
δεν φεύγω, μια μικρή υποχρεωτική σιωπή θα υπάρξει.
Νιώθω πως τα παιδιά που θα βγούν στους δρόμους με το ταμπούρλο θα έχουν και μέλλον.
Μη ρωτήσεις τι έχω στο μυαλό μου, έτσι το αισθάνομαι.
Όμορφο γλαρένιο Σαββατοκύριακο να έχεις.
Κατερίνα μου
πρέπει τις ψυχές να βγάλουμε στους δρόμους, να θυμηθούν πως είναι να ματώνεις.
Ομορφαίνω πραγματικά τις νύχτες ή μήπως τις προβληματίζω και τις βαραίνω;
Μαρία μου
να περνάς υπέροχα κορίτσι μου.
HXE μου...
τα παιδια...
κι οι μεγαλοι...
σιωπουν ενιοτε...
σταματουν να κλαινε...
γιατι δεν αντεχουν τα δακρυα ναι...
μα και γιατι φοβουνται...
φοβουνται Ηχε μου
και πιοτερο οι μεγαλοι θαρρω....
Σε αγαπαω....
ομορφη αυγη να σε βρει....
ομορφα ονειρα σε αυτην να σε οδηγησουν ψυχη μου...
Κλαίω ακόμα Μαρίνα μου και το γνωρίζεις.
Από τα δάκρυα γεννιούνται οι ελπίδες.
Το μόνο που φοβάμαι είναι…
Δημοσίευση σχολίου