Εδώ και μέρες, προσπαθώ να σκαρώσω ένα κείμενο δρόμου, που περνάει μέσα από λαϊκή. Στη μέση τ’ αφήνω, ξανά και ξανά… Μόνο του με πήγαινε προς τα κει, δεν έφταιγα…
Ωστόσο,
Εγώ τη ζωή δεν την αγοράζω από κει, συνήθισα να μην. Αλλά είναι ηδονική μου συνήθεια, να τη διαπερνώ με κάθε ευκαιρία, να ακούω τις φωνές, να βλέπω τα προς πρώλησιν, να παρατηρώ τα πρόσωπα των ανθρώπων σε λεπτομέρειες, πωλητές κι αγοραστές και περίεργοι…. Μήπως λέει κάτι κι αυτό;
Εγώ γιατί το παζάρι ποτέ δεν υποτίμησα; Βλέπω την ίδια τη ζωή σαν τότε που ξεκίνησα...
Κινητικότητα, φωνές ζωντανές, με σφρίγος και με δύναμη...στεντόρειες, με το πάνε κι' έλα, που δεν το 'χουν οι κυριλάτες γειτονιές και χρώματα, χρώματα, χρώματα...
Μόνο, κίνα νωρίς.. και μην αφήσεις να μεσημεριάσει
Γιάννη φίλε μου Όλα τούτα που μου γράφεις είναι η ζωή η καθημερινή μας. Οι φωνές, τα σώματα των περαστικών, τα εκθέματα. Είναι οι εικόνες μας, Μα μ’ εκείνα πες μου τα παζάρια της ψυχής τι γίνεται; Είμαστε εκθέματα σε πολλά από τούτα δίχως ποτέ να το καταλάβουμε. Ίσως πάλι κάνω και λάθος, τον τελευταίο άλλωστε καιρό είμαι και λίγο κουρασμένος.
11 σχόλια:
Στο παζάρι του ληστή πούλησα τα δάκρυα μου
Κι ήβρα την πόρτα σου κλειστή
Αγάπη ,αγάπη ,αγάπη μου
Πούλησα και την καρδιά μου
Στο παζάρι του φονιά σ' έφεραν σαν περιστέρι
Σάββατο βράδυ στις εννιά και πούλησα ,και πούλησα
Τα μάτια μου κι αγόρασα μαχαίρι,
αγάπη μου σ' αγόρασαν μ' αλυσίδες ,
μ' αλυσίδες και πληγές και καρφιά στον ερωτά μου
Μ. Ελευθερίου
..προκειμένου να βρούμε μια ζώσα ζωή, ψάχνουμε σε πανέρια και πάγκους..και μετά την ξεπουλάμε φθηνότερα.
Ήχε μου,
Εδώ και μέρες, προσπαθώ να σκαρώσω ένα κείμενο δρόμου, που περνάει μέσα από λαϊκή. Στη μέση τ’ αφήνω, ξανά και ξανά… Μόνο του με πήγαινε προς τα κει, δεν έφταιγα…
Ωστόσο,
Εγώ τη ζωή δεν την αγοράζω από κει, συνήθισα να μην. Αλλά είναι ηδονική μου συνήθεια, να τη διαπερνώ με κάθε ευκαιρία, να ακούω τις φωνές, να βλέπω τα προς πρώλησιν, να παρατηρώ τα πρόσωπα των ανθρώπων σε λεπτομέρειες, πωλητές κι αγοραστές και περίεργοι….
Μήπως λέει κάτι κι αυτό;
Γλυκιά καληνύχτα Ιωάννη φίλε μου…
Eτσι ειναι.. το παζαρι θα ναι παντα ιδιο..
φιλια ματια μου
Εγώ γιατί το παζάρι
ποτέ δεν υποτίμησα;
Βλέπω την ίδια τη ζωή
σαν τότε που ξεκίνησα...
Κινητικότητα, φωνές ζωντανές,
με σφρίγος και με δύναμη...στεντόρειες,
με το πάνε κι' έλα,
που δεν το 'χουν οι κυριλάτες γειτονιές
και χρώματα, χρώματα, χρώματα...
Μόνο, κίνα νωρίς..
και μην αφήσεις να μεσημεριάσει
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Αίολε εξαιρετικό το τραγούδι του Μάνου Ελευθερίου που αναφέρεις.
Καλώς ήρθες.
Ηλία
ζώσες βρίσκουμε σχεδόν εύκολα ακόμα μα υγιείς είναι;
Έχω τόσες αμφιβολίες πια.
Γιάννη φίλε μου
Όλα τούτα που μου γράφεις είναι η ζωή η καθημερινή μας.
Οι φωνές, τα σώματα των περαστικών, τα εκθέματα.
Είναι οι εικόνες μας,
Μα μ’ εκείνα πες μου τα παζάρια της ψυχής τι γίνεται;
Είμαστε εκθέματα σε πολλά από τούτα δίχως ποτέ να το καταλάβουμε.
Ίσως πάλι κάνω και λάθος, τον τελευταίο άλλωστε καιρό είμαι και λίγο κουρασμένος.
Μαρία μου να είσαι καλά.
Γλαρένια μου με τα παζάρια των ψυχών μας τι γίνεται;
Ίδιο ερώτημα μ’ εκείνο που θέτω στον φίλο μου Γιάννη.
Αααααα....αυτό εννοείς...
Το καλό το πράμα, δε χάνει την αξία του. Θα το πετύχει ο τυχερός πελάτης και θα το αξιοποιήσει... άκου που σου λέω..
;-)
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Δημοσίευση σχολίου