Κατοικώ στις κόγχες των ματιών σου
κατοικώ σε εκτάσεις υγρές.
Κ’ ίσως τα τόσα όνειρα
να λύγισαν από την λύπη
από του χρόνου τ’ αντάμωμα με τον άνεμο.
Μίλησα κάποτε για του σεισμούς
που έριξαν κάτω την ζωή μας
και την ρήμαξαν.
Σ’ ένα πέλαγο ρυτιδωμένο
χτίζουμε τώρα τις ζωές μας
και συθέμελα τις τρώει.
20 σχόλια:
Άγγιγμα στο κύμα
τ’ αγρίμι να μερώσει που φωλιάζει
σε λύπες, σεισμούς, κουρασμένα χτισίματα
Θ’ απλωθεί γαλάζια πεδιάδα
μ’ όνειρα ανεξίτηλα
-κουβέρτα μάλλινη στη χειμωνιά
δροσιά στη λαύρα του καλοκαιριού-
απλωτά μπροστά μας…
Εξαίσια η γραφή σου,όπως & τα 2 μπλογκς σου που μόλις επισκεφθηκα για πρώτη φορά. Θα ξαναπεράσω,αλλά για να μην ξεχάσω σου εύχομαι καλές γιορτές & μια ευτυχισμένη νέα χρονιά!
αυτό θα μπορούσα να το έχω γράψει εγώ απόψε...
ευχαριστώ που το έγραψες εσύ...
το διαβάζω με κουρασμένη ψυχή...
Αφήνω κραυγή φαλκονιού και φεύγω...
Έχει ομορφιά τουτο το πέλαγος ,ήχε μου,κι ας ειναι ρυτιδωμένο...παραμένει γαλάζιο με κοχύλια και κοράλια στα σπλαχνα του...καλό σου απόγευμα!!!
Πολύ όρμορφος. Σα σεισμός που ρημάζει την καριδά μας μοιάζουν τα όνειρά μας.
Εχουμε διαφορετικο Διχτυ αναρτημενο.....θα σου αφιερωσω ομως καποιο αλλο αγαπημενο...
Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει
σε όνειρα σ' αισθήματα υγρά
το μυστικό τον κόσμο ν' ανασάνει
Καλημερα Ιωναννη μου!
..δεν τρώει όμως τις αναμνήσεις μας, τις ευχάριστες στιγμές.
Καλησπέρα Ιωάννη! Να είσαι καλά.
Ηχε μου ,
μόνο μια ένσταση έχω...
λάθος ετικέτα έβαλες...
η Ποίηση αυτή ειναι ατόφια δεν ειναι απλά σημάδια της....
το τραγούδι κολλάει συνέχεια
φιλιά πολλά
_Κυβέλη_
Kαλησπέρα ήχε μου , που πλημμυρίζεις με τους πλάγιους και μοναχικούς ήχους της ποίησής σου το διαδίκτυο. Μου άρεσε πολύ αυτό το ποίημά σου γιατί εφαρμόζεις την οικονομία του λόγου .'Οσο λιγώτερα λόγια χρησιμοποιείς τόσο δυναμώνουν τα νοήματα. Μεταξύ των άλλων σου εύχομαι χαρούμενες γιορτές
αν και οι γιορτές μόνο μελαγχολία φέρνουν στους μοναχικούς ήχους.
Ήχε μου πάντα τρυφερός, ποιητικός ,ρομαντικός…
Σου εύχομαι όμορφες ,χαρούμενες γεμάτες γαλήνη κι αγάπη γιορτινές ημέρες και ένα ευτυχισμένο 2008
Ταιριάζουν τ’ απλάδι οι ψυχές καθώς ξεπεζεύουν Poetic μου
φορούνε κι ένα όμορφο λευκό πλεκτό και τραγουδούν
τραγουδούν το πέρασμα του χιονιού
και το πέρασμα του θερισμού
προϋπαντώντας έτσι την νέα ζωή…
ΑΚΒ 8862 καλώς ήρθες.
Από καρδιάς οιευχές μου για ότι επιθυμείς για εσένα και την οικογένεια σου.
Ωσηε έχεις την θάλασσα μάνα, αδελφή, γυναίκα κι ερωμένη.
Πότε σε τραβάει στα τάρταρα και πότε σε ξαναγεννά…
Κατερίνα μου τα πιο όμορφα είναι τα μέσα μας αληθινά.
Δύσκολα ή εύκολα, αληθινά για τούτο και όμορφα.
Δείμο σαν τα χέρια που πότε το πρόσωπο νίβουν πότε το μασκαρεύουν για να κερδίζουν ένα χαμόγελο εφήμερο…
Dee Dee μου σου μίλησα στο blog σου για τα δύχτια, και πίστεψε με εκείνο που απλώνεται κάτω από εμάς να μας κρατήσει δεν είναι άλλο από τα όνειρά μας.
Ηλία καμία ανάμνηση αληθινά δικά μας δεν μπορεί να φάει καμία άλλη μήτε και να φαγωθεί…
Κυβέλη μου οι Έλληνες στιχουργοί έχουν γράψει τραγούδια για κάθε πιθανή εκδοχή της ζωής μας.
Όσο για την ταμπέλα δεν θα διαφωνήσω, η ποίηση είναι μια και είναι ατόφια απλά διστάζω να ονομάσω κάτι δικό έτσι.
Κατερίνα Κ. μου σ’ ευχαριστώ από καρδιάς.
Θα προσπαθήσω για το αντίθετο να το θυμάσαι.
Τρελοφαντασμένη μου όσο υπάρχουν άνθρωποι άλλον δεν θα ‘χω δρόμο.
Σ’ ευχαριστώ, σ’ ευχαριστώ από καρδιάς.
Δημοσίευση σχολίου