Ένα παιδάκι χορεύει στη βροχή
με μιαν ομπρέλα ανοιχτή στα χέρια
είναι χαρούμενο
το πάρκο έχει αδειάσει από ώρα
στέκουμαι απέναντι του
ο θόρυβος των αυτοκινήτων
καθώς χάνουνται στους βρεμένους δρόμους
καλύπτει τις σκέψεις
σηκώνω τα μάτια στον ουρανό
δε με διαπερνά η βροχή
κοιμούνται ακόμα οι μέρες
τα Σάββατα μονάχα
λυγίζουν από το βάρος νοημάτων
σκορπίζονται οι σκέψεις και τ’ αρώματα
απ’ τη βροχή
οι πένες μουλιάζουν το μελάνι των γραπτών τους
πάνω στα πεζοδρόμια
οι λέξεις άστεγες περιφέρονται στη σιωπή τους
εκείνο το παιδάκι μονάχα χορεύει
χορεύει εξακολουθητικά
ολοένα πιο γρήγορα
γίνεται φύλλο που πετά
γίνεται μικρό περιστέρι
μια αχτίδα κόκκινου χαμόγελου
σ’ ένα δακρυσμένο ουρανό
12 σχόλια:
Πάντα καταφέρνεις να αγγίζεις μέσα την ψυχή με την γραφή σου και είναι λυτρωτικό αυτό.
Προσκυνάω στις λέξεις σου κάθε μα κάθε φορά που τις διαβάζω..
Χαρίζεις πανέμορφες εικόνες..
Γλυκό απόγεμα σου εύχομαι Ιωάννη.
"γίνεται φύλλο που πετά
γίνεται μικρό περιστέρι"
τόσο γλυκό, τόσο τρυφερό....
την καλησπέρα μου καλό μου!
Όμορφα έγραψες και πάλι. Εγώ αυτό ξεχώρισα: κοιμούνται ακόμα οι μέρες
τα Σάββατα μονάχα
λυγίζουν από το βάρος νοημάτων...
Μέρα καλή
Πολύ τρυφερό!
Ευχαριστώ
ΗΧΕ ΜΟΥ ΚΛΑΣΣΙΚΑ ΥΠΕΡΟΧΟΣ Ο ΛΟΓΟΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΚΑΙ ΣΥΓΚΙΝΙΤΙΚΟΣ .ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΠΟΙΟ ΣΥΜΑΝΤΙΚΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΠΟΥ ΧΟΡΕΥΕΙ ΣΤΗ ΒΡΟΧΗ .ΝΑ ΣΕ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΠΟΙΗΤΗ ΜΟΥ
Μακάρι να μπορούσαμε να δούμε τη ζωή μέσα από το βλέμμα ενός μικρού παιδιού..Θα ήταν τα πάντα διαφορετικά..
Καμέλια μου σ’ ευχαριστώ από καρδιάς.
Μακάρι να γνώριζα το πώς γίνεται αυτό.
Να είσαι πάντοτε καλά.
Genna μου πάντοτε τρυφερά τα περιστέρια…
Να είσαι καλά.
Λάκη οι νύχτες του απολογισμού εκείνες των Σαββάτων…
Από πάντα.
Καλό ξημέρωμα.
Αμελοδήμητρα καλώς όρισες.
Να είσαι καλά.
Φάντασμά μου …γιατί αν γλυτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα.. τραγούδησε κάποτε ο Παύλος κι έτσι είναι, η ελπίδα μας είναι τα παιδιά.
Roadartist μακάρι…
Θα είχαμε ζήσει πιο όμορφα δειλινά, πιο ελπιδοφόρα ηλιοβασιλέματα…
Δημοσίευση σχολίου